Читать книгу АСАРЛАР (III жилд) - - Страница 35

Бир парча нонига қаноат қилган,

Буғдой бошоғидан синоат қилган.

Элим бор, юртим бор – номус, орларим,

Олтин далаларим – буғдойзорларим.

Саҳар юлдузлардан тақиб маржонлар,

Дашту қирларимда отгайдир тонглар.

Жимирлаб кетгайдир кўнгил торларим,

Жимирлаб турсалар буғдойзорларим.

Тупроқнинг ишида эрта-индин йўқ,

Қишдан ғимирласанг – ёзда кўнглинг тўқ.

Яшил, олачалпоқ, азиз қорларим,

Қишда ҳам кўкламим – буғдойзорларим.

Ердаги донни ҳам эгилиб тердинг,

Сен буни ризқ билан насиба дединг.

Деҳқоним – заҳматкаш бургут, сорларим,

Кенг ёйган қанотинг – буғдойзорларим.

Эртан ҳаммаёқни қоплар гул, чечак,

Ниш урган ҳар майса у – бир келажак.

Фермер бўлиб чиқса гулбаҳорларим,

Сиз яшнаб кетгайсиз, буғдойзорларим.

Қўлинг буғдойрангдир, юзинг – буғдойранг,

Пайкаллар қўйнида бу нечук жаранг –

Кулгингдан уйғонди эл, диёрларим,

Янграб силкиндилар буғдойзорларим.

Бу юрт нон ислидир, бу юрт – буғдойбўй,

Гулбаҳор, менга ҳам кўк чойингдан қуй!

Ёзилсин дилдаги бор хуморларим,

Менинг акам, синглим – буғдойзорларим.

Бир хас-сомонинг ҳам жонимга пайванд,

Сен менга онасан, мен сенга – фарзанд.

Мени катта қилган чанг-ғуборларим,

Эй ота маконим, буғдойзорларим.