Читать книгу Chronokey – «Zamanın Anahtarı». Yarının anıları silsilesinden - - Страница 5

«Zaman Rezonans Teorisi» üzerindeki çalışmalar birkaç yıl sürdü. Alice kütüphanede ve laboratuvarda uykusuz geceler geçirdi. Onun hipotezi, kuantum parçacıklarının, şimdiki zamanda diğer parçacıklarla etkileşime girseler bile geçmiş durumlarını «hatırlayabildiği» fikrine dayanıyordu.

Konferanslardan birinde «Bu alışılmış anlamda bir hafıza değil» dedi. «Daha çok olayların bıraktığı bir enerji izi gibi.» Geçmişin öldüğünü düşünmeye eğilimliyiz ama ya hala farklı bir biçimde mevcutsa?

Fikirleri bir eleştiri dalgasına neden oldu. Pek çok bilim adamı Alice’in felsefi spekülasyonlarda çok ileri gittiğine ve teorisinin deneysel testlere dayanamayacağına inanıyordu.

Konferans katılımcılarından biri «İkna etme yeteneğine sahip» dedi, «ancak bu onun haklı olduğunu kanıtlamak için yeterli değil.»

Ancak onu destekleyenler de vardı. Bunların arasında kuantum mekaniği uzmanı Dr. Robert Carson da vardı.

Konuşmasının ardından «Fikirleriniz devrim niteliğinde» dedi. «Eğer işbirliği yapmak istersen bana haber ver.»

Alice, Carson’un desteğiyle ilk büyük deneyi için fon sağlamayı başardı. 2037 yılında Oxford’un eteklerinde bulunan küçük bir laboratuvarda gerçekleştirildi. Deneye «Chronokey» adı verildi.

Deneyin özü şuydu: Yalnızca zamanın izlerini kaydetmeye değil, aynı zamanda onlarla doğrudan etkileşime girmeye de olanak tanıyan kapalı bir kuantum alanı yaratmak. Chrono Key teorik olarak insanları kendi zaman çizelgesindeki noktalara taşıyabilen ilk cihazdı.

Alice ekipmana bakarak, «Eğer teorim doğruysa gelecekten bir sinyal görmeliyiz» dedi.

Deney birkaç hafta sürdü. İlk denemeler sonuç vermedi, ancak bir gün cihazlar sıradan fiziksel olaylarla açıklanamayan garip bir dürtü kaydetti.

Alice ekranlara bakarak, «Bu zamanın bir izi,» diye fısıldadı.

Ekip başarıya hemen inanmadı. Hata olasılığını ortadan kaldırarak verileri iki kez kontrol ettiler. Ancak sonuçlar stabildi. Alice, çalışmasının bir dönüm noktasına yakın olduğunu fark etti.

Chronokey’deki başarının ardından Alice ilk kez fikirlerinin doğrulanmaya başladığını hissetti. Ancak bu başarının ardından yeni zorluklar da geldi. Medya onun başarılarını abartarak onun çalışmalarına ilgi duymaya başladı.

– «Bilim adamı geçmişin sırrını ortaya çıkardı!» – Alice haber başlıklarını okudu. Derin bir iç çekerek tableti bıraktı.

Gerçek çok daha karmaşıktı. Deney yalnızca zamanın izlerini kaydetme olasılığını doğruladı, ancak geçmişe veya geleceğe doğru gerçek hareket hala çok uzaktaydı. Ancak gazetecilerin ve hatta meslektaşlarının baskısı arttı.

Carson, «Dikkatli olmalısın,» diye uyardı. «İnsanlar sizden mucizeler beklemeye başlayacak.» Ve bilim nadiren kendi programlarına göre çalışır.

Carson’un sözlerinin kehanet olduğu ortaya çıktı. Alice kısa süre sonra daha muhafazakar bilim adamlarının eleştirileriyle karşılaştı. Bazıları onun sonuçlarının verilerin yanlış yorumlanmasına dayandığını ve yaklaşımlarının bilimden çok felsefe olduğunu savundu.

Arkadaşlarına «Yanlış olduğuma dair hiçbir kanıtı yok» dedi ama baskı hâlâ hissediliyordu.

Hayatında zor bir dönemdi. Alice kendinden şüphe etmeye başladı. Uzun süre hesaplamalarının sonuçlarına baktı, bir hata bulmaya çalıştı ama haklı olduğuna olan inancı daha da güçlendi.

Babasının sözlerini hatırlayarak, «Gerçeğin onaylanmaya ihtiyacı yoktur» diye tekrarladı kendi kendine.