Читать книгу Код Дзвіны - - Страница 4

Па лёгкім паху скіпідару і па разважаных па ўсіх сценах палотнах можна зразумець, што ў доме абаснаваўся мастак…

Калісьці, вельмі даўно, у дзяцінстве, я марыла стаць пісьменніцай, але маім бацькам удалося мяне адгаварыць. Яны пагадзіліся на прафесію мастака для мяне, якая, пры належных навыках і спрыяльных абставінах, магла прынесці мне нейкі даход і добрыя жыццёвыя перспектывы.

Так з іх лёгкай рукі я пазнала ўсе радасці, узлёты і падзенні прафесіі жывапісца. Як вядома, шлях мастацтва доўгі і церністы. Навучанне каштавала мне многіх цяжкіх гадоў працы, і на шляху да майстэрства мне было ўвесь час складана. Але мая настойлівасць і шматгадовая ўпартасць апраўдаліся. Фарбы сталі паслухмяным матэрыялам у маіх руках, а ідэі і вобразы пачалі складвацца з мазаікі каляровых плям, мазкоў і ліній. І ўсё ж час ад часу я ў здзіўленні разглядаю прамавугольнік палатна і не ведаю, што мне рабіць далей…

Часамі думаю, што я магла б змяніць мову фарбаў на мову слова. Можа, літаратура дазволіла б паўней раскрыцца майму таленту? А талент у мяне есць, я ў гэтым упэўненая. Я востра адчуваю жыццё, з усімі яго складанасцямі, і хачу спасцігнуць тое, што хаваецца на яго дне. Я хачусачыць згібамі ракі жыцця і адлюстроўваць іх праўдзіва.

У мяне ёсць сілы і жаданне тварыць. Я хачу пісаць, не толькі карціны, але і тэксты. Слова шмат разоў служыла той вяровачкай, якая вяла мяне да сутнасці… Менавіта так з'явіліся мае тэксты па мастацтвазнаўству. Толькі б не скаціцца ў фальш і самалюбаванне…