Читать книгу Ζωντανή επιτυχία. 2825 ή μοίρα - იაკობ ცურტაველი - Страница 5

30 χρόνια αργότερα…

Κάποτε ένας σοφός άνθρωπος είπε: “Άμα δεν έχεις βιώσει κάτι, τότε δεν μπορείς να το μεταφέρεις στους άλλους”.

Κάποτε που χρειάστηκε να μείνω στο νοσοκομείο θυμάμαι ότι βρισκόμουνα ξαπλωμένη και ακίνητη στο δωμάτιο και βλακωδώς κοίταζα στο ταβάνι. Οι νοσοκόμες κάνοντας μια τελευταία στάση πριν φύγουν, μου είπαν καληνύχτα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Πολλές και διάφορες τρελές σκέψεις δεν με άφηναν να ξεκουραστώ. Ο ορός με ενοχλούσε καθώς δοκίμαζα να γυρίσω στο πλάι. Δίπλα μου, άκουγα ένα συνεχόμενο βογκητό από μια ηλικιωμένη γυναίκα που ήταν ξαπλωμένη στο άλλο κρεβάτι, και αυτός ο θόρυβος δε με άφηνε να κοιμηθώ με ηρεμία. Η αδυναμία μου όμως και η κούραση, κάποια στιγμή με νίκησαν και αποκοιμήθηκα.

Μέσα στον ύπνο μου είδα ένα όνειρο. Και τί έγινε, θα μου πείτε. 'Oλοι οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα. Αυτό όμως δεν ήταν ένα απλό όνειρο! Αυτό ήταν ένα προφητικό όνειρο, ένας Οιωνός από τον Ουρανό. Αργότερα, έτσι θα άρχιζα να το ονομάζω: Οιωνός από τον Ουρανό. Αυτό το όνειρο, τόσο πολύ μπήκε στη μνήμη μου, που αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, το θυμάμαι πολύ καλά μέχρι και σήμερα.

Στον ύπνο μου, λοιπόν, διάλεγα ένα διαμέρισμα και μιλούσα με μια αόρατη ανδρική φωνή που ήταν πάνω από το κεφάλι μου. Ήξερα, ότι θα αγόραζα το διαμέρισμα που βρισκόταν στον πρώτο όροφο. Εκτός από το διαμέρισμα, υπήρχε και μια μικρή αποθήκη με γκαράζ. 'Oλα μαζί είχαν τιμή τις εβδομήντα χιλιάδες. Είδα ακόμα, ότι μέσα στο διαμέρισμα υπήρχε παντού φως και αυτή η Ανδρική Φωνή από Ψηλά με ρώτησε:

– Σου αρέσει;

– Ναι, εδώ μέσα έχει πολύ φως, απάντησα εγώ.

– Η Φωνή με ρωτάει ξανά:

– Σε τί χρώμα θα ήθελες να είναι βαμμένοι οι τοίχοι;

– Καλύτερα να είναι σε χρώμα μπεζ ή ροδακινί, απάντησα εγώ.

Μετά η Φωνή με ρώτησε ακόμα μια φορά:

– Ποια κουζίνα θα ήθελες να έχεις;

– Σαν εκείνη που είχα κάποτε, απάντησα εγώ.

Ύστερα, μέσα στο όνειρο, πήρα το θάρρος και έκανα μια ερώτηση:

– Και πού είναι η είσοδος για αυτό το διαμέρισμα;

Και η Φωνή από Ψηλά απάντησε:

– Εκεί που θέλεις, εκεί θα είναι η είσοδος, μπορείς να τη βάλεις εσύ όπου σου αρέσει.

Ακούγοντας το αυτό, παραξενεύτηκα. Ακόμα και μέσα στον ύπνο μου, σκέφτηκα, κάποιος προσπαθεί να με κοροϊδέψει. Στο ίδιο όνειρο, ήξερα ότι είχα δώσει και μια προκαταβολή για αυτό το διαμέρισμα. Αναρωτήθηκα, από πού έχω τόσα πολλά χρήματα για την πληρώσω! Μέσα σε αυτό το όνειρο, έφευγα και ξαναερχόμουν και όλο κοίταζα το διαμέρισμα. Στο τέλος, βρήκα ένα κλειδί στο διάδρομο.

Αυτό το όνειρο δε μπορούσα για πολύ καιρό να το ξεχάσω. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο κι έχοντας αποκατασταθεί ψυχολογικά, αποφάσισα να επισκεφτώ την μάνα μου στη Ρωσία.

Εκείνη την εποχή, είχα στο όνομά μου, ένα διαμέρισμα στη χώρα μου το οποίο ήταν ξενοίκιαστο. Μπήκα με απογοήτευση σε εκείνο το διαμέρισμα, επειδή το επισκευάζαμε για αρκετό καιρό και είχαμε ξοδέψει αρκετά χρήματα. Θυμάμαι, πόσες οικονομίες κάναμε για να αγοράσουμε οικοδομικά υλικά! Τότε θυμήθηκα, που σχεδιάζοντας πάνω στο χαρτί, έκανα διάφορα σχέδια για την κουζίνα μου, που με τον πρώην σύζυγό εγκαταστήσαμε γυψοσανίδα και μετά βάψαμε τους τοίχους και τόσες άλλες δουλειές. 'Oλα τα είχαμε εμείς, όμως για πολύ λίγο καιρό. Διαλέγοντας τα βιβλία μου σκεφτόμουν ποιο να πάρω μαζί μου για να διαβάσω και βρήκα ένα βιβλίο της N. Πράβντινα: “Πραγματοποιώ τις επιθυμίες”, το οποίο πάντα μου άρεσε να το διαβάζω αλλά ποτέ δεν είχα καταφέρει να το φτάσω μέχρι το τέλος. Πήρα λοιπόν μαζί μου αυτό το βιβλίο, έμεινα ακόμα λίγο καιρό στη μητέρα μου και γύρισα στο σπίτι μου, στην Ελλάδα. Μπορώ να πω με σιγουριά τώρα, ότι η Ελλάδα έγινε η δεύτερη πατρίδα μου.

Μετά από το διαζύγιο με τον σύζυγό μου, αποφάσισα να φύγω μακριά και να πάω σε μια άλλη χώρα. Έτσι, άφησα πίσω μια καλή δουλειά, ένα νέο επιπλωμένο διαμέρισμα και πήρα την απόφαση να φύγω με τον γιο μου. Να κάνω όπως λένε, μια καινούργια αρχή, ξεκινώντας από το μηδέν. Ο γιος μου, όταν μπήκαμε μέσα στο αεροπλάνο δεν ήξερε ότι φεύγουμε για πάντα. Πίστευε ότι πηγαίναμε διακοπές. Αυτό του είχα πει. Αναγκαστικά είπα ψέματα, όχι επειδή ήθελα να πονέσω και να στενοχωρήσω το γιο μου ή τον πρώην σύζυγό μου. Το έκανα αυτό, γιατί αν τους έλεγα την αλήθεια, ούτε ο γιος μου ούτε και ο πατέρας του θα συμφωνούσαν ποτέ μαζί μου.

Μέχρι και τώρα έχω καλές σχέσεις με τον πρώην σύζυγό μου και ο γιος μου όταν πάει επίσκεψη στην Ουκρανία, πάντα του αρέσει να περνάει χρόνο μαζί με τον πατέρα του.