Читать книгу Ζωντανή επιτυχία. 2825 ή μοίρα - იაკობ ცურტაველი - Страница 7

Στη ζωή μου ξεκίνησε μια νέα περίοδος φροντίδας για τον εαυτό μου. Κάθε πρωί, στεκόμουν μπροστά στον καθρέφτη και πολύ – πολύ ήσυχα, έτσι, για να μην ξυπνήσω κανέναν, άρχισα να λέω τις νέες μου προτεραιότητες. Μερικές φορές χρειαζόταν να επαναλάβω πάνω από τρεις φορές την ίδια φράση: “Ζωντανή δύναμη της Επιτυχίας πάντα με γεμίζεις! Ο πλούτος είναι μέσα μου”! Από την αρχή ερχόμουν σε αντίφαση με τη λογική μου. Φράσεις όπως αυτή: “Λένα, πώς μπορεί να σε γεμίζει η Επιτυχία; Αφού εσύ τώρα, στέκεσαι μπροστά σε αυτόν τον καθρέφτη και προσπαθείς να δώσεις στον εαυτό σου δύναμη”! Μου φαίνεται, ότι δεν πας καλά στο μυαλό σου! Πού μπορεί να είναι ο πλούτος μέσα σου; Τα χρήματα; Αυτά, ναι, είναι ο πλούτος αλλά πώς αυτός ο πλούτος μπορεί να είναι μέσα σου”; Άρχισα να μαθαίνω να ελέγχω καθημερινά τις σκέψεις μου, και να αποφεύγω τη κριτική και τις κατηγορίες που είχα πριν για τον εαυτό μου. Στη συνέχεια, άρχισα να συγκρατώ τα αρνητικά μου συναισθήματά. Προσπαθούσα να είμαι πιο χαλαρή και να νιώθω ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Ένα πρωί, όπως καθόμουν και κοιτούσα από το παράθυρο, ήρθαν στη μνήμη μου, όλες οι επιθυμίες μου από τα παιδικά μου χρόνια. Θυμήθηκα, πως ονειρευόμουν μαζί με τα κορίτσια, ότι θα γινόμασταν πλούσιες και ευτυχισμένες και ότι εγώ θα γινόμουν δασκάλα. Τώρα, ξέρω ότι το όνειρο εκείνο είναι αδύνατον να γίνει, αφού πέρασαν τα χρόνια και είναι πια πολύ αργά. Αν βρίσκεσαι κιόλας σε ξένη χώρα, το πράγμα δυσκολεύει περισσότερο. Θα έπρεπε να μελετήσω από την αρχή και σε βάθος την ελληνική γλώσσα. Μετά να γράψω εξετάσεις για να περάσω στο πανεπιστήμιο, και αν ήμουν τυχερή, θα έβρισκα κάποια δουλειά. Με λίγα λόγια, οι πιθανότητες να γίνει η επιθυμία μου αυτή πραγματικότητα ήταν μηδενικές. Είχα ένα οικονομικό πτυχίο από το πανεπιστήμιο που είχα τελειώσει στην χώρα μου, όμως αυτό καθόλου δεν είχε ταυτιστεί με το όνειρό μου. Φυσικά, ήθελα ακόμα να αγοράσω ένα διαμέρισμα στην πόλη επειδή τώρα ζούμε στο χωριό, και εκεί τώρα νοικιάζουμε ένα σπίτι. Θέλαμε να ζούμε ξεχωριστά, και όχι στο ίδιο σπίτι με τον αδελφό του συζύγου μου.

Έβγαλα το άλμπουμ με τις φωτογραφίες και άρχισα να τις κοιτάζω. Μια φωτογραφία, μου θύμισε όλα τα παιδικά μου χρόνια! Δεν είναι ασυνήθιστο, μπορεί να συμβεί στον καθένα, ένα πρωί να αρχίσεις να αναρωτιέσαι για διάφορα πράγματα: Γιατί γεννήθηκες; Ποιος είναι ο λόγος που ζεις σε αυτό τον κόσμο; Ποια είναι η ουσία της ζωής;

Κοιτάζοντας μια συγκεκριμένη φωτογραφία, άρχισα να κλαίω. Στη πίσω πλευρά της φωτογραφίας, είχα γράψει: “Ναι, είσαι χαζή, ναι, είσαι ηλίθια, όμως προσπαθώ όσο μπορώ”. Εκείνη τη στιγμή, η ψυχή μου πονούσε πάρα πολύ με αυτές τις λέξεις. Η φωτογραφία, έδειχνε ένα κοριτσάκι που είχε μια επιθυμία: Ήθελε να γίνει δασκάλα! Το κοριτσάκι, που ήταν μόνο 9 χρονών, έτρεχε ξυπόλυτο, χοροπηδούσε μέσα στις λακκούβες, τραγουδούσε ένα χαρούμενο τραγουδάκι και χαιρόταν όταν έβλεπε το Ουράνιο Τόξο. Μέσα μου είχα πάρα πολύ θλίψη και πόνο. Ήθελα όταν κοιτούσα αυτή τη φωτογραφία, να πιστέψω ξανά στον εαυτό μου, να αποκτήσω εσωτερική δύναμη και να σκέφτομαι θετικά. Εκείνη τη στιγμή, γύρισα το κεφάλι μου να κοιτάξω έξω από το παράθυρο και είδα να πέφτει ένα λευκό φτερό. Αμέσως κατάλαβα, ότι αυτό ήταν ένα σημάδι από τον Φύλακα- Άγγελό μου. Την ίδια στιγμή, αισθάνθηκα ζεστασιά και ειρήνη μέσα στην καρδιά μου. Ξαφνικά, σταμάτησαν τα δάκρυα, και η εσωτερική μου φωνή, σαν να μου είπε:

Είμαι 9 χρόνων

“Ελενάκι, ακόμα τίποτα δεν έχει χαθεί! Εσύ μπορείς να κάνεις τα πάντα! 'Oλα να τα πετύχεις! Η επιθυμία σου θα πραγματοποιηθεί και εσύ θα μπορέσεις να ζήσεις το όνειρό σου!”

Εκείνη τη στιγμή, δεν είχα καμία ιδέα για το πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί το όνειρό μου και πώς μπορεί να εκπληρωθεί η επιθυμία μου, όμως μέσα στην καρδιά μου είχε γεννηθεί μια μικρή ελπίδα…

Καθώς περνούσε ο καιρός, έκανα τις ίδιες ασκήσεις στον εαυτό μου και δεν σταμάτησα να προσπαθώ να ελέγχω τη σκέψη μου. Έδινα περισσότερη προσοχή στα όνειρα που βλέπω και στα σημάδια, που συνέχεια μου έστελναν οι Δυνάμεις του Σύμπαντος. Τότε ακόμα, δεν είχα σύνδεση με το διαδίκτυο για να διαβάζω για τους Αγγέλους και για τα προφητικά όνειρα, αλλά ήξερα σίγουρα ότι όλα αυτά τα πράγματα που άρχιζαν να μου συμβαίνουν δεν ήταν κάτι απλό. Μέχρι που πήγα και αγόρασα ένα σημειωματάριο, στο οποίο ξεκίνησα να καταγράφω όλα τα όνειρα που βλέπω, για να βρω μετά, τουλάχιστον κάποια εξήγηση για το τι συμβαίνει γύρω μου.

Και ξανά μήνυμα από Ψηλά. Αυτή τη φορά μου είπαν ότι πέθανα. Ο Ιησούς καθόταν δίπλα μου, είχε σκύψει πάνω από το κεφάλι μου και δεν μιλούσε. Εγώ μάζευα μαργαρίτες από τη γη και του έδωσα μερικές. Το μόνο πράγμα που ρώτησα ήταν:

– Και πώς θα ζει ο γιος μου, χωρίς εμένα; Άραγε θα μπορέσω να τον ξαναδώ;

Από Ψηλά, μου απάντησαν:

– Θα μπορέσεις να τον δεις, αλλά μόνο για μια φορά. Εσύ τώρα είσαι σαν ένα σύννεφο. Είσαι σαν ένας Άγγελος, και αν σε δει έτσι ο γιος σου, μπορεί να τρομάξει πάρα πολύ.

Στο ίδιο όνειρο, είδα μπερδεμένες τις εικόνες όλων των Ταξιαρχών. Ξαφνικά πίσω από μένα, εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ. Ένας Αρχάγγελος – επικεφαλής όλων των Αρχαγγέλων και των Αγγέλων και ο ίδιος αιώνιος πολεμιστής του Κακού. Κοιτάζοντας πίσω μου, είδα ότι κάποιος ήθελε να σκοτώσει αυτό το μικρό κοριτσάκι [που ήμουν εγώ] και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είπε: « Μην αγγίζετε αυτό το κορίτσι, αφήστε το”.

Ξύπνησα με ένα μεγάλο τρόμο. Αμέσως έτρεξα να δω πρώτα το γιο μου και στη συνέχεια πήγα στο μπάνιο να κοιταχτώ στον καθρέφτη. 'Oταν είδα το ίδιο πρόσωπο, το δικό μου γνώριμο πρόσωπο, πήρα μια βαθιά ανάσα ανακουφισμένη.

Τότε δεν είχα ιδέα, ότι το ταξίδι της ψυχής μου μόλις τώρα ξεκινούσε…

Αυτή τη φορά αποφάσισα να πω για το όνειρο με το μικρό κοριτσάκι, στο σύζυγό μου:

– Σήμερα είδα ένα όνειρο, ότι ήρθε σε μένα ο Ιησούς και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και με έσωσαν από το θάνατο.

– Λένα, τί λες τώρα; Μήπως, πριν πας για ύπνο κοίταζες κάποια ταινία στην τηλεόραση; Ρώτησε κάπως αδιάφορα ο σύζυγός μου.

– 'Oχι, απάντησα εγώ.

– Τότε, από πού σου ήρθε τέτοια φαντασία;

– Αυτό δεν είναι φαντασία. Μου είπαν στο όνειρο μου, ότι έγινα ένας Άγγελος, απάντησα εγώ.

– Εάν εσύ είσαι τώρα Άγγελος, τότε πού είναι τα φτερά σου; Ρώτησε ειρωνικά.

– Δεν χρειάζεται να υπάρχουν φτερά, για να είσαι Άγγελος, φτάνει να είσαι καλός και ειλικρινής άνθρωπος, με ένα χαμόγελο στα χείλη, απάντησα εγώ.

– Λένα, όλα αυτά που μου λες είναι απλώς οι φαντασίες σου. Από όταν αγόρασες αυτή την εικόνα με τον Άγγελο, άρχισες να σκέφτεσαι πολύ αυτά τα πράγματα είπε ο σύζυγός μου.

Από αυτή τη συζήτηση, κατάλαβα ότι όσο και να προσπαθούσα να πω την αλήθεια για τα περίεργα όνειρα που έβλεπα, κανένας δεν με πίστευε. Κανένας δεν ενδιαφερόταν και δεν έδινε σημασία σε αυτά.

Ύστερα από αυτό το όνειρο, συνειδητοποίησα βαθιά, ότι οι Αρχάγγελοι μού έδωσαν μια απίστευτη ευκαιρία να ζήσω μια δεύτερη ζωή. Από τότε και για πάντα, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, έγινε για μένα, ο καλύτερος Ουράνιος φίλος μου. Μέχρι τώρα, λέω σε Αυτόν: “Είσαι ο καλύτερος μου φίλος από τον Ουρανό”. Πάντα τον εμπιστεύομαι και του λέω όλα τα μυστικά μου, έχω ακόμα και το θάρρος να αστειεύομαι μαζί του και πάντα νιώθω τη προστασία του και τη χαρά μέσα στην ψυχή μου.

Μετά από λίγο καιρό, άρχισα να βλέπω την πραγματικότητα με άλλα μάτια. Μια φορά δέχτηκα μια επίσκεψη στο σπίτι. Ήρθε μια φίλη μου και αυτό δεν το θεώρησα τυχαίο γιατί μου έφερε να διαβάσω ένα άρθρο σε περιοδικό, σχετικά για όλους τους Αρχαγγέλους. Διαβάζοντάς το, με λεξικό στα χέρια λόγω της ανεπαρκούς γνώσης μου στην ελληνική γλώσσα, έμαθα πώς μπορώ να ακούω τη εσωτερική μου φωνή, πώς μπορώ να απελευθερώσω τον εαυτό μου από κακές μνήμες του παρελθόντος και πώς να μην αντιμετωπίζω με δυσαρέσκεια τους άλλους ανθρώπους. Άρχισα ενσυνείδητα να βλέπω με άλλα μάτια τα προβλήματα και τις αποτυχίες. 'Oταν υπήρχαν δυσάρεστες καταστάσεις στην οικογένεια, ενώ τις προηγούμενες φορές με εκνεύριζαν και με στενοχωρούσαν, τώρα άρχισα να τις αναλύω από μια άλλη σκοπιά και να κατευθύνω όλα τα συναισθήματά μου σε θετικές σκέψεις. Έτσι σταδιακά, βήμα με βήμα, έγινα ένας άλλος άνθρωπος, με ανοιχτό πνεύμα και αισιοδοξία.

Μέσα μου ξεκίνησαν εσωτερικές αλλαγές και αυτό ήταν για μένα μια πραγματική επανάσταση, σαν να άνοιξαν όλες οι πύλες του Ουρανού και μου δείχνουν μια άλλη πραγματικότητα. Άρχισαν να έρχονται συνειδητές σκέψεις για το νόημα της ζωής και για τον προορισμό του ανθρώπου. 'Oτι πραγματικά υπάρχει μια άλλη πλευρά της ζωής, στην οποία ένα άτομο μπορεί να παραμείνει για πάντα με χαρά και να μην αισθάνεται φόβο. Κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, άρχισα να γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου, προσπαθώντας να βρω απαντήσεις σε αυτά που με ανησυχούσαν. Και κάθε φορά, έβρισκα μέσα μου περισσότερες νέες δεξιότητες και ικανότητες, τις οποίες είχα κρύψει άθελα μου, μέσα στις αμφιβολίες και στις ανασφάλειες μου. Ολοκάθαρα πια καταλάβαινα, ότι σε κάθε άνθρωπο προσφέρονται πάντα πολλές πιθανότητες για την υλοποίηση των στόχων και των επιθυμιών του. Αποδεικνύεται όμως τελικά ότι οι άνθρωποι λόγω της παρανόησης και της παραμέλησης του εαυτού τους, δεν αντιλαμβάνονται τις ευκαιρίες της τύχης ή απλά τις αγνοούν. Άρχισα να πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν έρχονται στη ζωή μας τυχαία. 'Oλοι έρχονται για κάποιο σκοπό: Μερικοί, έρχονται να μας μάθουν να συγχωρούμε και να μην κρατάμε κακία. Άλλοι έρχονται να μας προσφέρουν την αγάπη τους και να μας κάνουν ευτυχισμένους. Οι υπόλοιποι, έρχονται να μας υποστηρίζουν και να μας βοηθήσουν εκεί που χρειάζεται. Άρχισα να καταλαβαίνω ότι για να φτάσει ο άνθρωπος στην Επιτυχία και στον Πλούτο, δεν φτάνει μόνο να βρίσκεται στο συγκεκριμένο μέρος και τη σωστή ώρα, αλλά πρέπει να είναι και ο ίδιος σωστός άνθρωπος. Άρχισα επίσης να καταλαβαίνω σε βάθος, ότι πραγματικά η ζωή δίνεται στον άνθρωπο σαν ένα δώρο, ώστε να μπορέσει να δυναμώσει με εσωτερική προσπάθεια τη ψυχή, μέσα από τα μαθήματα και τα παθήματα.