Читать книгу Հեթանոսական երգեր - იაკობ ცურტაველი - Страница 7

Կարմրաշառայլ լույսերուն մեջ կը վառի

Կապելադ, ո՛ Տալիթա:

Բե՛ր գարեջուրն, և թող փրփուրն հոսանուտ

Մատերդ ի վար պըղպըջա:

Ի՛նչ փույթ թե ես ազնըվական կը թվիմ,

Ունիմ ձեռքեր քընքշենի.

Եվ ի՛նչ փույթ թե դուն աղջիկ մ’ես ջըլեբաց`

Որ բանվորներ կ’ընդունի:

Կ’ատեմ կիներն` որոնք դիմացն հայլիին

Դիմաներկեր կը շաղվեն.

Կը ծըցընեն Ծերակույտի անդամներ

Տըռփանքներով տարորեն:

Դահլիճներուն փարթամ կիները կ’ատեմ.

Իրենց կավատն է` ոսկին.

Զիրենք սիրողը կը սպառեն, և իրենք

Տան շընիկեն կը սպառին:

Բե՛ր, Տալիթա՜, բե՛ր գարեջուրն, ու նըստե

Ծունկիս վրա` թույլ տալով

Որ աղախնի կարճ քըղանցքեդ երևնան

Բումբերըդ` սև գուլպայով:

Թող ճըրագներդ հյուծին մինչև առավոտ,

Եվ թող շեմին վրա երգե

Գինով աշուղն` հառած բիբերը մեզի,

Բիբերը զուրկ կըրակե:

Թող մազերուդ ոսկի հյուսկերը քակես

Գավաթին մեջ բյուրեղյա,

Եվ ծունկերես վար սըրունքներդ օրորես`

Մինչև որ սերս հասուննա:

Ինծի ի՛նչ փույթ թե շրթունքներդ են խածեր

Նավաստիները կոպիտ,

Եվ հոսեր են քըրտինքն իրենց տըռփանքին

Աչքերուդ մեջ` ու ծոցիդ:

Այսօ կ’ուզեմ կուրծքիդ վըրա գինովնալ

Ինչպես զինվոր մը արբուն.

Կ’ուզեմ պարպել գավաթդ, և դուն ալ պարպես

Սիրտըս` նուռի պես հասուն:

Այսօր կ’ուզեմ դահլիճին մեջ ծաղըրված

Սերըս առջևըդ պղծել,

Խաբված հոգիս բերել ռամիկ աղջըկան

Գարեջուրով մը ծախել: