Читать книгу Prawo do prywatności a bezpieczeństwo wewnętrzne państwa - Krzysztof Chmielarz - Страница 7

M. Pietraś mówi o „odterytorialnieniu” współczesnych zagrożeń[41], wskazując na związek bezpieczeństwa ze zjawiskiem zagrożeń, który ma dwa podłoża[42]:

1 subiektywny wskazujący na stan psychiki lub świadomości podmiotu, wywołany negatywnym postrzeganiem zjawisk, przekładający się na subiektywny charakter bezpieczeństwa;

2 obiektywny dla jednostkowego albo zbiorowego podmiotu, gdzie ważnymi czynnikami są rzeczywiste działania innych uczestników życia społecznego, które powodują stan niepewności i obaw, czyli realne zagrożenie.

Z kolei J. Łebkowska podobnie jak R. Zięba za X. Kaufmanem i D. Freiem widzi bezpieczeństwo w dwóch znaczeniach:

1 obiektywnym, które przedstawia jako brak zagrożeń dla wartości istotnych dla państwa i narodu;

2 subiektywnym, czyli braku obaw, że te wartości mogą być zagrożone.

J. Łebkowska, prowadząc badania nad zjawiskiem bezpieczeństwa, uważa, że ważne jest uwzględnienie otoczenia (rzeczywistości obiektywnie istniejącej), w której „rodzą się” zagrożenia dla bezpieczeństwa podmiotu/ów oraz sposoby i środki jego zapewnienia. Poza tym twierdzi, że należy również skupić uwagę na sferze świadomości, w której następuje percepcja owych zagrożeń oraz kształtowany jest stan bezpieczeństwa lub jego braku[43].

Zdaniem R. Ullmana zagrożenie to działanie lub sekwencja zdarzeń, która drastycznie i w relatywnie krótkim czasie grozi degradacją jakości życia mieszkańców państwa lub grozi znacznym zawężeniem zakresu decyzji politycznych dostępnych dla rządu tego państwa lub dla prywatnych, pozarządowych podmiotów wewnątrz państwa[44]. Inne podejście do zagadnienia zagrożeń prezentuje S. Dworecki. W jego rozumieniu zagrożenie bezpieczeństwa państwa to splot zdarzeń wewnętrznych lub w stosunkach międzynarodowych, w których z dużym prawdopodobieństwem może nastąpić ograniczenie lub utrata warunków do niezakłóconego bytu i rozwoju wewnętrznego. Zdaniem autora mogą one również powodować naruszenie lub utratę suwerenności państwa bądź ich partnerskiego traktowania w stosunkach międzynarodowych, powstające w wyniku zastosowania przemocy politycznej, psychologicznej, ekonomicznej lub militarnej[45].

Natomiast R. Zięba za D. Frei w zagrożeniu wyodrębnia następujące elementy[46]:

1 stan braku bezpieczeństwa – kiedy występuje duże rzeczywiste zagrożenie zewnętrzne, a postrzeganie tego zagrożenia jest prawidłowe;

2 stan obsesji – mamy z nim do czynienia, gdy nieznaczne zagrożenie jest postrzegane jako duże;

3 stan fałszywego bezpieczeństwa – ma miejsce wtedy, gdy zagrożenie zewnętrzne jest poważne, a postrzegane bywa jako niewielkie;

4 stan bezpieczeństwa – zagrożenie zewnętrzne jest nieznaczne, a jego postrzeganie prawidłowe.