Читать книгу Prawo do prywatności a bezpieczeństwo wewnętrzne państwa - Krzysztof Chmielarz - Страница 8

Dalsze poglądy badaczy wskazują jednak, że bezpieczeństwo należy traktować jako stan, czyli coś teraźniejszego lub jako proces, czyli zjawisko zmienne w czasie[47]. Jak zauważa S. Koziej, bezpieczeństwo najczęściej jest definiowane zarówno jako stan (osiągnięcia poczucia bezpieczeństwa danego podmiotu), jak i proces (zapewnienia poczucia bezpieczeństwa podmiotu)[48].

Podobnie S. Bieleń przedstawia bezpieczeństwo jako wartość zmienną w czasie i przestrzeni, której nie można zaspokoić raz na zawsze. Jest to zatem, jak pisze autor, pewien stan i jednocześnie dynamiczny proces, przejawiający się w wielu sferach życia społecznego, dlatego też można mówić o bezpieczeństwie wojskowym (klasycznym) i surowcowym (energetycznym), żywnościowym i ekologicznym, kulturowym i cywilizacyjnym, informacyjnym i technologicznym, wszechstronnym i sektorowym[49].

Z kolei R. Rosicki stwierdza, że bezpieczeństwo jest to możliwość zaspokojenia potrzeb o charakterze egzystencjalnym i zapewnienia sobie istnienia, przetrwania i rozwoju. Bezpieczeństwo jest też zdaniem autora stanem pewności, co do wymienionych powyżej możliwości[50]. Jak dostrzega J. Kukułka, brak zaspokojenia potrzeby bezpieczeństwa wyrządza szkody jednostce, grupie społecznej, gdyż destabilizuje jej tożsamość i funkcjonowanie, przejawia również tendencje do zmiany istniejącego stanu rzeczy, do oporu wobec niekorzystnych zmian w sferze zewnątrz – przedmiotowej i do stosowania środków ochronnych, mogących przywrócić im poczucie bezpieczeństwa. Tendencje tego rodzaju zdaniem autora dowodzą, że bezpieczeństwo jest nie tyle określonym stanem rzeczy, ile ciągłym procesem społecznym, w ramach którego działające podmioty starają się doskonalić mechanizmy zapewniające im poczucie bezpieczeństwa[51]. Także J. Stefanowicz podkreśla dwoistość bezpieczeństwa, wskazując na stan i proces, który nie odznacza się jednak niezmiennością w dłuższych przedziałach czasu, ponieważ zależy od ruchomych układów sił[52]. W zdecydowanej mierze przeważa jednak stanowisko, że bezpieczeństwo to przede wszystkim proces. Trafne określenie istoty bezpieczeństwa zaprezentował również J. Stańczyk twierdząc, że istotą opartego na gwarancjach nienaruszalnego przetrwania i swobodach rozwojowych bezpieczeństwa jest pewność[53]. Pewność ta jest wynikiem nie tylko braku zagrożeń, lecz także powstaje wskutek kreatywnej działalności danego podmiotu i jest zmienna w czasie, czyli ma charakter procesu społecznego[54]. Dla R. Jakubczaka kwestie racji stanu świadczą o znaczeniu funkcjonalnym bezpieczeństwa[55].