Оглавление
Кухмістр Верашчака. Літвінская кухня
Што такое «літвінская кухня»?
Вялікі Гасцінец Літоўскі і гарадзенская кухня
«Гарадзенскі» рулет з качкі, фаршыраванай свінінай ды ялавічнай пячонкай
Дранікі падгарадзенскія
Гарадзенскі селядзец у вінным соусе
Капуста, квашаная па-гарадзенску
Буза
Бацвінне
Бацвінне
Лапеня па-літоўску
Кансерваванае бацвінне на зіму
Сціплая чароўнасць халадніка
Халаднік з бацвіння, бурачкоў або шчаўя з «Кухаркі Літоўскай»
Халаднік па-мінску
Халаднік з вішань з «Кухаркі Літоўскай»
Зразы завіваныя – сакрэтная зброя патрыётаў
Зразы літоўскія
Зразы літоўскія іншыя
Зразы з пячонкай
Іншыя варыянты фаршаў для зразаў:
Зразы з бульбы
Фаршыраваная пячонка па-гомельску
Зразы «Радзівілаўскія» ў хлебе
Верашчака і мачанка
Верашчака пачатковая, «кухмістарская»
Верашчака ад Вінцэнты Завадскай
Верашчака са свініны
Верашчака з салам і сэльдэрэем
Цэпеліны, клёцкі з душамі або пызы?
Цэпеліны ад Валянціны Белай
Бігас
Бігас літоўскі
Бігас гультайскі
Бігас ад Аляксандра Чыкілеўскага
Калдуны
Начынкі
Калдуны Мельхіёра Ваньковіча
Булён з калдунамі «Беларускі»
Калдуны літоўскія паводле Алены Малохавец
Татарскія калдуны
Калдуны па-татарску
Грыль па-тутэйшаму
Пячыста з кур
Стынка і сялява
Стынка або сялява, смажаныя ў масле
Стынка ў воцатнай заліўцы
Юшка са стынкі па-інфлянцку
Сялява ў кляры з аўсяных шматкоў і апельсінавай цэдры
Fish & chips з сялявы з халодным соўсам з бацвінкі і ракаў
Сялява-грыль па-паходнаму
Салата з вэнджанай сялявы, трохі пастмадэрновая:-)
Сялява з папрыкай
Напаўзабыты сімвал Палесся
Смажаныя ўюны з журавінна-мядовым соўсам
Уюны з хрэнам
Паходжанне бабак у Літве: неверагодная гісторыя ад Ігнацыя Яцкоўскага
Бабы цяжкія, што доўга не чарсцвеюць, вельмі смачныя (з «Кухаркі літоўскай») Вінцэнтыны Завадскай
Бабы вяршковыя (таксама з «Кухаркі літоўскай»)
Каплуны і канцэпты
Калі ў нас з’явіліся першыя аграсядзібы?
Курыныя сцёгны па-літоўску ў соўсе з лясных грыбоў
Белая фасоля па-літоўску
Суп «нічога пасля яго» або проста – «нішто»
Малочны суп з пенкай пад назвай «нічога пасля яго»
Славутыя «літоўскія паўгускі»
Отрывок из книги
А ведаеце, панове, як даўней елі і пілі ў добрых шляхецкіх дамах старой Літвы? Ну, напрыклад, напрыканцы 1820-х гадоў, у залатыя бесклапотныя часы, дзе-небудзь у Навагрудскім або Слонімскім павеце? О, то незвычайныя старасвецкія звычаі, пра якія добра распавёў пан Лявон Патоцкі, а з ягоных слоў і я перакажу.
Вось так, мае даражэнькія: людзям, што мала елі, тады не давяралі, бо лічылі што за стрыманасцю ў ежы хаваецца або зайздроснасць, або зласлівасць. Тады казалі, што кухмістр выязжае з панскага двара толькі тады, калі прап’юць-праядуць апошняга вала і карову. І гэта ж ужо асвечанае ХІХ-е стагоддзе, час філаматаў ды філарэтаў, Віленскага універсітэту, рамантызма і іншых узнёслых рэчаў! Што ж тады казаць пра саксонскія часы, калі формулай добрых паводзін лічылася «еш, пі, і папушчай паса»?
.....
Калі скончыцца ферментацыя, перакласці капусту ў адпараныя чыстыя слоікі.
«Геркулес» расцерці ў муку, апарыць кіпенем, дадаць прасушанай мукі і кіпячага алею. Астудзіць да пакаёвай тэмпературы, дадаць дрожджы і цукар, разведзеныя ў літры цёплай вады. Даць усяму падняцца і забрадзіць. Пасля працадзіць праз сіта, заліць яшчэ літр вады і зноў працадзіць. На выхадзе атрымліваецца густы пенны напой, які яшчэ 10 гадзін павінен прастаяць, каб дабрадзіць.
.....
