Читать книгу Szungit - rosyjski kamień zdrowia - Lilia Grauberger - Страница 14

Na początku miejscowi nazywali ten kamień kamieniem aspidowym. Według karelskiego mitu nazwa „aspid” pochodzi od ptakopodobnego węża o tej samej nazwie. Ten mityczny ptak nie żył na ziemi. Pojawiał się na niej tylko wtedy, gdy u ludzi pojawiały się złe myśli i kiedy prowadzili ze sobą wojny.

Jego przybycie wywoływało strach i przerażenie wśród ludów Północy. Aspid ma paszczę podobną do paszczy lwa, nogi jak słoń i silne skrzydła. Już z kilku tysięcy kilometrów czuć było jego nadejście. Przed swoim przybyciem trząsł ziemią oraz wyrywał i przewracał drzewa. Pojawiał się silny wiatr i ogromny hałas, a niebo stawało się czarne. Każdy bez wyjątku czuł przerażenie. Aspid lądował na ziemi tylko w miejscu, w którym znajdował się czarny kamień. Lądował na nim, a z jego paszczy rozpościerał się ogień. Dosięgał on ludzi i ich wiosek, powodując ogromne straty.

Ludzie unikali miejsca, w którym znajdował się czarny kamień i w promieniu kilkuset kilometrów nie budowali osad. Aspid wywoływał w ludziach strach i przerażenie, podobnie jak miejsce, w którym znajdował się czarny kamień. Kamień, na którym lądował aspid, nazwano kamieniem aspidowym.

Prości ludzie bali się czarnego kamienia; na początku posiadanie kamienia aspidowego było przywilejem szamanów i uzdrowicieli Północy.

Kawałek kamienia aspidowego służył uzdrowicielowi jako osobista ochrona i należał do jego szamańskiego wyposażenia. Służył on do wypędzania złych duchów z chorych ludzi oraz jako ochrona osad przed wrogami. Na Północy było ich bardzo wielu – przybywali i powodowali ogromne straty.