Читать книгу Inteligencja emosocjalna - Luis Stortini Sabor - Страница 7

Celem tej książki jest ukazanie dróg, którymi powinieneś podążać, by osiągnąć sukces w dziedzinie emosocjalnej.

Co to oznacza?

Przezwyciężenie samego siebie w tym znaczeniu polega na umiejętności postrzegania i poprawienia swoich stosunków z innymi ludźmi z otoczenia.

Tego rodzaju zmiana jest zadaniem naprawdę bardzo trudnym, ponieważ zawiera w sobie nie tylko konieczność zdobycia wiedzy, ale także potrzebę wprowadzenia zmian w sobie samym.

To ostatnie jest najbardziej skomplikowane, ponieważ zmiana to coś, co dla nas, ludzi, jest szczególnie trudne. Każda najmniejsza nawet zmiana jest wielce uciążliwa, ponieważ wiążą się z nią: po pierwsze – konieczność zdania sobie sprawy, że nie postępujemy właściwie; po drugie – potrzeba dokładnego zdefiniowania, w czym się dotychczas myliliśmy; wreszcie po trzecie – zdolność dostrzeżenia przyczyny naszych błędów (które w większości przypadków są postępowaniem całkowicie zgodnym z głęboko zakorzenionymi w nas motywacjami). W końcu, po czwarte – powinniśmy przemyśleć i zaplanować środki, dzięki którym zdołamy osiągnąć owe tak pożądane zmiany.

Mimo to nie powinniśmy zapominać, że nas, ludzi, charakteryzuje ogromna możliwość zdobywania wiedzy, nieporównywalna z żadnym innym gatunkiem istot żywych. Na ogół nasze trudności w rozwiązywaniu sytuacji konfliktowych polegają na tym, że albo je niewłaściwie analizujemy, albo wychodzimy od z gruntu fałszywych przesłanek (najczęstszym przypadkiem jest przypisywanie początku konfliktu komuś innemu). Jednak, kiedy już rozpatrzymy problem we właściwy sposób i dzięki głębokiej refleksji odpowiednio określimy swoje emocje, zazwyczaj dość szybko dojdziemy do użytecznych wniosków.

Wspominam ci o tym, bo ludzie bardzo często stają wobec takiego dylematu, jak: „Całe życie tak właśnie postępowałem, więc nie ma już sposobu, żebym się zmienił” albo: „Moje stosunki z matką/ojcem/partnerem/dzieckiem zawsze były fatalne i na to nie ma żadnej rady”.

To karygodny błąd. Wszyscy się możemy zmienić, a wtedy się okaże, że zmiana – nawet niewielka – przynosi nam radość i przyjemność, które już uważaliśmy za bezpowrotnie stracone.

Znałem i zajmowałem się ludźmi, którzy uważali, że już wszystko stracili; starszych ludzi, którzy mieli przed sobą już bardzo niewiele czasu, których życie było zmarnotrawione i pełne konfliktów, a którzy jednak zdołali dokonać w sobie pewnych zmian (jakkolwiek uważali, że to niemożliwe): na przykład z powrotem zaczęli rozmawiać z którymś ze swoich dzieci, zmienili swoją zależną osobowość czy zaakceptowali swoją nieuleczalną chorobę.

Te zmiany przyniosły im ogromną ulgę w końcowym okresie życia.