Читать книгу Nikt - Magdalena Kozak - Страница 11

Współczesna rzeźba terenu Pobrzeża Słowińskiego ukształtowała się pod wpływem ustępującego lądolodu ostatniego w Polsce zlodowacenia, od swojego zasięgu noszącego nazwę zlodowacenia bałtyckiego. Trwało ono około 100 do 10 tysięcy lat temu. Lądolód, wytapiając się, pozostawił na Pobrzeżu niesiony materiał skalny (iły, żwiry, piaski i gliny). Świadectwem dawnej jego obecności jest pasmo wzniesień morenowych okalających niczym amfiteatr południową stronę Niziny Gardnieńsko-Łebskiej. Góra Rowokół (115 m n.p.m.) jest najwyższym wypiętrzeniem w omawianym paśmie i jednym z najbardziej na północ kraju wysuniętych wzniesień typu morenowego.

Temu punktowi górującemu nad okolicą od dawna przypisywano szczególne, magiczne znaczenie. Już w czasach pogańskich na szczycie znajdowała się mała świątynia, przy której co noc rozpalano ognisko, wskazujące rybakom drogę do pobliskiego portu. Postępująca chrystianizacja Pomorzan doprowadziła do zniszczenia świątyni. Na jej miejscu, w początkach średniowiecza, wybudowano kaplicę pod wezwaniem św. Mikołaja – patrona rybaków, marynarzy i piratów. Słynęła ona z cudownego obrazu i była ośrodkiem kultu maryjnego. Światła zapalane na szczycie wieży wznoszącej się nad kaplicą, tak jak ogniska za czasów pogańskich, pełniły rolę latarni morskiej. W czasach reformacji, od połowy XVI wieku, ustały pielgrzymki na Rowokół, a kaplicę zburzono. Góra zyskała wówczas sławę ośrodka piractwa morskiego.

Rowokół – Święta Góra Słowińców,

tabliczka informacyjna na szlaku