Читать книгу Kard. Stefan Wyszyński - Małgorzata Pabis - Страница 11

Wychowany w głęboko religijnej rodzinie Stefan Wyszyński dojrzewał do ważnej decyzji – wyboru życiowej drogi. O tym, że chce zostać kapłanem, myślał od dziecka. Po raz pierwszy jako szesnastolatek wyjawił ojcu swoje pragnienie. Było to w czasie wakacji 1917 roku w kościele w Andrzejewie, miejscowości, gdzie znajduje się grób jego mamy i gdzie – jak sam wyznał – „kształtowało się, rozwijało i dochodziło do świadomości jego powołanie kapłańskie”⁴. Tata – z troską w sercu – zapytał go wówczas, czy zdaje sobie sprawę z tego, co znaczy być księdzem...

W 1918 roku Stefan został zapisany do Liceum Piusa X we Włocławku, które było małym seminarium. Uważał bowiem, że kapłaństwo „to jedyna droga dla niego i nie może być innej”⁵. Pewny raz obranej ścieżki, uczył się bardzo dobrze i po dwóch latach zdał maturę. W 1920 roku wstąpił do seminarium duchownego we Włocławku. „W czasie pobytu w Seminarium Duchownym we Włocławku dwa nabożeństwa się wzajemnie uzupełniały: do Serca Pana Jezusa i do Matki Bożej Jasnogórskiej, której obraz był w bocznym ołtarzu. Wszystkie święta Matki Bożej obchodziłem z wielkim podniesieniem ducha”⁶– wspominał po latach.