Читать книгу Kard. Stefan Wyszyński - Małgorzata Pabis - Страница 15

W lipcu 1940 roku ks. Stefan Wyszyński – na prośbę sióstr zakonnych – udał się do Lasek, do Zakładu dla Niewidomych. Choć stacjonowali tam Niemcy, on niestrudzenie pracował i prowadził wykłady dla inteligencji. Budził wśród ludzi nadzieję. Zapracowany, zmęczony, coraz bardziej podupadał na zdrowiu. W październiku 1941 roku, obawiając się, by nie odnowiła się choroba płuc, wyjechał do Zakopanego. Tam pewnego dnia dał się złapać w czasie łapanki. Na szczęście zanim rozpoznano jego tożsamość, wypuszczono go na wolność. Na liście poszukiwanych było bowiem jego nazwisko...

W czerwcu 1942 roku ks. Wyszyński znów wrócił do Lasek. Tym razem jako „Siostra Cecylia” (konspiracyjny pseudonim) pełnił obowiązki kapelana zakładu. Nie była to jednak jego jedyna działalność – udzielał się wszędzie, gdzie tylko widział potrzebę. Prowadził rekolekcje, dni skupienia, wykłady.