Читать книгу Miara człowieka - Marco Malvaldi - Страница 7

PRACOWNIA

Leonardo di ser Piero da Vinci – nadworny malarz, rzeźbiarz, architekt, wynalazca, nawykły do bujania w obłokach. Jednym słowem: geniusz.

Gian Giacomo Caprotti, zwany Salaiem – chłopak z pracowni Leonarda, ukochany uczeń, złodziej, łgarz, uparciuch i łasuch. Ale ma też swoje wady.

Marco d’Oggiono, Zanino da Ferrara, Giulio il Tedesco – pozostali uczniowie geniusza z Vinci.

Rambaldo Chiti – były uczeń Leonarda i na swoje nieszczęście „były” w jeszcze kilku innych sprawach.

Caterina – kochająca matka Leonarda poczętego, kiedy zarówno ona, jak i notariusz ser Piero da Vinci byli jeszcze młodzi i niedoświadczeni. Nieustannie dba i martwi się o syna, a przy tym jest niezwykle prostolinijna.

DWÓR

Ludovico il Moro – książę Bari i pan Mediolanu, metr dziewięćdziesiąt makiawelizmu, syn Francesca Sforzy. Nie ma pewności, czy woli ludźmi rządzić, czy też ich dymać, ale z obydwu czerpie ogromną przyjemność.

Francesco Sforza – ojciec Ludovica il Moro. Leży trupem od ponad dwudziestu siedmiu lat, ale i tak wszędzie go pełno. Na cześć jego pamięci ma zostać wykonany koń z brązu gargantuicznych rozmiarów.

Giacomo Trotti – ambasador, oczy i uszy księcia Ferrary Ercolego I d’Este. Już nie młody, lecz wciąż sprawny interpretator dworskiego życia. Może trochę wścibski, ale za to mu właśnie płacą.

Beatrice d’Este – córka księcia Ferrary i żona Ludovica il Moro, właścicielka imponujących kształtów i posagu. Naiwna, ale nie do tego stopnia, by nie orientować się w nieustannym furkocie spódnic po zamkowych korytarzach.

Ercole Massimiliano – latorośl Ludovica il Moro i Beatrice. Ma dwa lata, ale już jest szlachcicem.

Teodora – mamka małego Ercolego Massimiliana.

Maksymilian Habsburg – wiedeńczyk, cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Nie ma go na zamku, ale tak jakby był.

Bianca Maria Sforzówna – bratanica Ludovica il Moro, której rękę obiecano Maksymilianowi na zbliżające się Boże Narodzenie.

Lucrezia Crivelli – aktualna kochanka Ludovica, zostanie przedstawiona na obrazie Leonarda jako La Belle Ferronière. Ale nie należy tego rozpowiadać.

Galeazzo Sanseverino – hrabia Caiazzo i Voghery, zaufany zięć Ludovica, człowiek czynu o pięściach ze stali. Najważniejszy z trzech Galeazzów występujących w tej powieści.

Bianca Giovanna Sforza – jego żona, nieślubna córka Ludovica il Moro.

Ambrogio Varese da Rosate – nadworny astrolog obleczony w purpurę. Ekspert w dziedzinie ruchu gwiazd, niestrudzony producent horoskopów. Zwykł mawiać, że w przepowiedniach ważne jest przewidzenie jakiegoś wydarzenia lub daty, a nie obydwu naraz.

Pietrobono da Ferrara – bezpośredni rywal Ambrogia Varese da Rosate.

Bergonzio Botta – poborca podatkowy księcia Mediolanu.

Marchesino Stanga – zarządca pałacowego skarbca, oficjalnie: płatnik, nieoficjalnie: czyściciel kieszeni.

Bernardino da Corte – szambelan.

Remigio Trevanotti – sługa.

Ascanio Maria Sforza Visconti – kardynał, brat Ludovica il Moro. W tamtych czasach nie było prawa dotyczącego konfliktu interesów.

Gian Galeazzo Maria Sforza – prawowity książę Mediolanu, syn zamordowanego kilka lat wcześniej starszego brata Ludovica, Galeazza Marii. Początkowo stryj Ludovico il Moro próbował po dobroci: zajął jego miejsce jako władca i nawet urządził mu wesele nazwane Świętem Raju, na które wymyślne scenografie przygotował Leonardo. Następnie postanowił go przyskrzynić na zamku w Vigevano.

Izabela Aragońska – jego małżonka. Nigdy się nie pojawia, i tym lepiej.

Bona Sabaudzka – żona Galeazza Marii i matka Gian Galeazza Marii Sforzy. Zanim została zamknięta przez Ludovica il Moro w jednej z zamkowych wież, która następnie zostanie nazwana jej imieniem, była regentką Księstwa Mediolanu.

Cicco Simonetta – jej zaufany doradca i wybitny mąż stanu, który swoją wierność Bonie przypłaci głową (w znaczeniu nieprzenośnym).

Catrozzo – nadworny karzeł określonego kalibru, poliglota. Rubaszny, jak przystało na prawdziwego mistrza farsy i facecji.

PALAZZO CARMAGNOLA

Cecilia Gallerani – kobieta niezwykle subtelna i wykształcona; Ludovico ocalił ją od losu mniszki, czyniąc swoją młodziutką kochanką. Ostatnio, dowiedziawszy się, że Cecilia jest w ciąży, Il Moro osobiście postarał się o wydanie jej za Carminata de Brambilla, zwanego Bergaminim. To ona jest Damą z łasiczką, której portret do dziś możemy podziwiać w Krakowie.

Cesare Sforza Visconti – nieślubny syn Ludovica i Cecilii. Ma zaledwie dwa lata, ale już posiada parę nieruchomości: ojciec z okazji narodzin podarował mu Palazzo Carmagnola – ten sam, w którym mieści się dzisiaj Piccolo Teatro di Milano.

Tersilla – wesoła i wygadana dama do towarzystwa Cecilii Gallerani.

Corso – lokaj Cecilii Gallerani.

FRANCUZI

Jego Arcychrześcijańska Mość Karol VIII – król Francji. Słaby na ciele i umyśle. Choć nigdy nie postawił nogi na polu bitwy, papla ciągle o wojnie, najeżdżaniu na Włochy i podbijaniu Neapolu. Jak to się mówi: „szykujmy się i ruszajcie!”.

Ludwik Walezjusz – książę Orleanu, kuzyn Karola, przyszły kondotier w wyprawie na Królestwo Neapolu, skrycie żywi roszczenia do tronu Księstwa Mediolanu (jako wnuk Valentiny Visconti).

Philippe, książę de Commynes – legat francuski na ziemiach włoskich, w koalicji z księciem Orleanu.

Robinot i Mettenet – brzydal i przystojniak. Niewydarzeni przyboczni księcia de Commynes mają do wykonania tajną misję w Mediolanie.

Perron de Basche – pochodzi z włoskiego Orvieto, ambasador w służbie Jego Arcychrześcijańskiej Mości Karola VIII oraz księcia Orleanu.

Carlo Barbiano di Belgioioso – ambasador Ludovica il Moro na francuskim dworze.

Josquin des Prés – książęcy śpiewak w służbie Ludovica il Moro, geniusz muzyczny bezkonkurencyjny w kontrapunkcie.

KUPCY

Accerrito Portinari – pulchny przedstawiciel Banku Medyceuszy, łasy na befsztyki i pieniądze.

Bencio Serristori – wspólnik pana Accerrita, zawsze niestrudzenie pracuje, poza świętami nakazanymi.

Antonio Missaglia – ekskluzywny płatnerz, projektant strojów metalowych, przyjaciel Leonarda.

Giovanni Barraccio – handlarz wełną.

Clemente Vulzio, Candido Bertone, Riccetto Nannipieri, Ademaro Costante – handlarze wełną, jedwabiami, igłami i ałunem, klienci Banku Medyceuszy.

OSOBY DUCHOWNE

Francesco Sansone da Brescia – generał zakonu franciszkanów.

Giuliano da Muggia – franciszkański kaznodzieja.

Diodato da Siena – przełożony jezuatów (czyli nieistniejącego dziś Zgromadzenia Ubogich Chrystusowych Świętego Hieronima), gorliwy pasterz swojej trzody.

Gioacchino da Brenno – jezuat, nieprzejednany kaznodzieja, podburza lud i burzy spokój.

Eligio da Varramista – jezuat i biegły grafolog, ekspert od weksli i akredytyw, były bankier nawrócony w drodze do Mediolanu.

Giuliano della Rovere – kardynał, który jeszcze nie przełknął faktu, że papieżem został jego rywal, Borgia, Aleksander VI.