Читать книгу Jenna en die leesperd - Marga Jonker - Страница 7

Parkeerplek vir gestremdes

Jenna en haar maats het nou ’n nuwe plek gekry om pouses te sit. Sy het spesiale toestemming om een van die tuinbankies in die graadtiens en -elfs se tuinvierkant te gebruik. Die skoolhoof, meneer Malan, het haar verbaas met sy besorgdheid. Hy en die onderwysers gaan uit hulle pad om haar rugprobleem te akkommodeer.

Die bank onder ’n boom in die vierkant wat net vir graadtiens en -elfs bedoel is, help dat sy nie ver hoef te stap as die klok lui nie, want dit is naby die graad 8-klasse.

Sydney, Gwenda en Yasmin is baie ingenome met hulle nuwe kuierplek, alhoewel die seniors hulle agterdogtig aangluur. Dash en sy vriende het gister hier by hulle verbygeloop en Jenna kon hoor hoe Blikkies ­Blignaut vra: “Vir wat is daar nou graadaggies in die seniors se quad?”

“Ja, kom, Dash, jy is ’n prefek, sorteer dit uit. Ons soek nie aggies-apies in ons quad nie,” het Garnit, die groot voorryspeler, met sy hoë stem gesê.

Sy kon nie hoor wat Dash antwoord nie, maar Blikkies, wat bo almal uittroon, het duidelik hoorbaar gesê: “Ooo, soos Disabled Parking?”

“Kan jy my nou maar glo, ons quad is ’n parking lot vir ge­stremdes,” het Garnit gepiep.

“Shame, die girl is klaar ’n ginger, nou is sy verder ­gestremd,” was Spiere Paulsen se bydrae. Die klein skrum­skakel het ’n diep stem wat beter by Garnit sou gepas het.

Gwenda wou Spiere Paulsen en die hele span in die maag gaan skop. Yasmin wou net huil. Sy kon nie glo Blikkies, Spiere en Garnit kan so naar wees nie. Sydney het darem kop gehou.

“Julle, nee, dit gaan simpel wees om terug te skuif pawiljoen toe net oor Blikkies-hulle hulle soos Donderdagbuffels gedra. Ek gaan hulle by die rugby-afrigter verkla. Vanmiddag nog. Meneer Malan sê mos ons rugbyspan moet hulle op die veld én in die skool soos leiers gedra. Ons netbalspanlede kan ons plek in die span verloor as ons ons nie gedra nie.”

“Volgende keer, Sydney. Kom ons gee hulle nog een kans,” het Jenna gekeer.

Gwenda sit Jenna se tas langs die bankie neer. Sy en Sydney maak beurte om Jenna se tas te dra.

“Oh, my word! Blikkies wou my nou sowaar uit die vierkant uitjaag. Hy hou regtig nie daarvan dat ons hier kuier nie,” sê Gwenda. “Ek het hom toe ’n kap op sy arm gegee wat hy nie verwag het nie,” lag sy.

“Meneer Malan het gesê almal wat Jenna se tas help dra, mag hier in die seniors se vierkant kuier. Ons skuif nêrens heen nie, die bankie onder die boom is te ­lekker,” sê Sydney.

“Nee, ek sweer as één van hulle weer iets sê, gaan Energade daarvan hoor! Hulle ken nie vir my nie,” het Gwenda gedreig.

“My ma het vir ons super-gesondheidsmuffins gebak om ons nuwe kuierplek amptelik in te wy, julle. Wag tot julle dit proe, dit is heerlik,” sê Yasmin.

“Haai, het Jenna al vir julle vertel saam met wie sy uitgehang het by die fisio se spreekkamer?” vra Gwenda.

“Gwenda, jy wil nou weer my storie met kaassous opdien. Dit was nie so erg nie,” keer Jenna.

“Nee, en jy wil weer die storie soos oorgaar steak vir ons opdis,” sê Sydney.

“Waarvan praat julle? Vertel!” vra Yasmin.

Jenna haal haar skouers op. “Ek het vir Dash raakgeloop by my fisio se praktyk toe hy sy sussie kom haal het.”

“Toe maak hy opmerkings oor haar rugbesering,” sê Sydney. Sy klink soos ’n ou-omie-nuusleser op ’n radiostasie vir ouer mense.

“Oh, my word!” sê Yasmin.

“Toe het sy hom lekker uitgeskel,” sê Gwenda.

“Reg so! Hoe kan hy so onsensitief wees, noudat Posh jou perd én jou plek oorgeneem het by die Kings­leys,” sê Yasmin. Yasmin se hart is sag en sy is altyd gereed om almal te beskerm.

“Wag nou, na ek met hom geraas het, het hy om verskoning gevra,” sê Jenna. Sy het lank nagedink oor haar gesprek met Dash in Juliana se spreekkamer. Dit was opwindend om met hom te gesels, al was die atmosfeer tussen hulle eers ’n bietjie gespanne. Daar is iets aan hom wat haar hart vinniger laat klop, al dink sy hy is ’n verwaande oorpresteerder.

“Oukei, time out! Ek het nou die draad van die ­storie verloor,” sê Yasmin. Sy skud haar lang poniestert soos ’n satynserp. “Begin weer oor.” Sy het ’n kleurvolle tafeldoek oopgegooi en pak nou die muffins daarop uit. Haar ma het ’n gewilde bakkery in die dorp. Yasmin is self al ’n baie goeie bakster. Sy wil graag eendag ’n sjef word wat aan kompetisies deelneem.

“Yummo, jou ma is wonderlik fantasties, Yasmin! Ek is só honger,” sê Jenna.

“Jy kan kry, maar al vertel jy nou ook met ’n mond vol muffin, wil ek nou dadelik weet wat presies met jou en Dash aangegaan het.”

“Ag, daar is nie veel van ’n storie nie. Ek het nie saam met hom uitgehang nie en ek het hom ook nie regtig uitgeskel nie. Hy het sy sussie kom haal en toe het ons ’n paar woorde gewissel, dis al,” sê Jenna.

“Oh, my word! Woorde gewissel – my flip, Jenna, het hy nie op ’n stadium op sy knieë gesit en jammer­sêpraatjies gepraat nie?” vra Gwenda. Gwenda dra haar hare baie kort. Sy het groot oë en hoë wangbene, sy is altyd op en wakker en haar skerp oë mis niks nie.

Jenna lag.

Gwenda hou van ’n goeie storie. Sy wens sy kan ’n storie vertel soos Gwenda, maar sy kry dit nie reg om so baie stertjies by te las nie. Sy vertel hulle weer wat gebeur het toe Dash sy sussie by Juliana se praktyk kom haal het.

“Hallooo, sien, ek was reg. Hy hét op sy knieë gesit en allerhande mooipraatjies met jou gemaak,” sê Gwenda.

“Nie waar nie!” sê Jenna.

“Nou wat makeer sy sussie?” vra Yasmin besorg.

“Tannie Ragie sê sy sukkel om te lees,” sê Jenna.

“Ag siestog! Is sy in ’n spesiale skool?” vra Yasmin.

“Nee, Jakkie vertel my dat sy saam met hom in die graad 2-klas is, maar dat sy nie mondeling hoef te praat nie en ook nie hardop in die klas hoef te lees nie. Jakkie sê sy is baie skaam en huil amper elke oggend. Sy is baie dae afwesig. Party dae mag sy haar troeteldiere skool toe bring. Jakkie sê sy bring soms ’n baie groot verkleurmannetjie skool toe, en ander kere ’n konyn met lang wolhare,” sê Jenna.

“Ek het al gehoor van die kind wat so troeteldiere skool toe mag bring. Is dit nie sy wat ’n reuse-troetelrot aan ’n halsband skool toe gebring het en toe was daar ’n Facebook-drama daaroor nie?” vra Gwenda.

“Eeeeu, ’n rot!” gril Yasmin.

“Ja, julle! Onthou julle nie? Dit was in die Breede ­Gazette: ‘Kind bring rot skool toe; ouers stry op Facebook.’ So iets!” sê Gwenda. Sy wieg op die punte van haar tone en lyk of sy wag om ’n netbalbal te vang.

“’n Klomp ouers het ’n skinderveldtog op Facebook begin oor die rot in Jakkie se klas. Dit het in die koe­rant gedraai en daar is met hofsake gedreig oor die plaas van ongemagtigde foto’s, maar ek het eers gister besef dié maatjie is Posh en Dash se suster,” sê Jenna.

“Was die foto’s van die rot of die sussie?” vra Yasmin.

“Ha-ha, Yasmin!” lag Sydney.

“Nee, die foto’s was seker van al tweetjies,” sê Jenna. My ma en al die ander ma’s van Jakkie se graad 2-klas het briewe gekry oor die gevare van Facebook. Ouers mag nie meer foto’s van ander mense se kinders op die internet plaas nie, en veral nie op sosiale media nie. My ma gebruik nie Facebook nie, so sy het nie juis geweet van die drama tot van die mammas in die klas ge­dagvaar is vir laster nie. Juffrou Christa, Jakkie se juffrou, het ’n vergadering gehou en die een klomp ouers het toe die hofsake teen die ander ouers teruggetrek.”

“Ek onthou, dit is in die hoërskool ook afgekondig,” sê Sydney.

“Nadat die ma’s die prokureursbriewe gekry het, het die inskrywings soos blits van Facebook af verdwyn en die herrie het gou oorgewaai, maar die arme kind sit nou nog met ’n bynaam,” sê Jenna.

“Wat!? Nog een van die Roux-kinders met ’n bynaam?” vra Sydney.

“Ja, Jakkie sê almal in die skool noem haar Rugrat,” vertel Jenna.

“Dash, Posh en Rugrat! Wat byname nie alles kan vertel nie,” sê Sydney.

“Oh, my flippen word,” sê Yasmin.

“Wel, ek sou sê, clever boys and girls, baie skerp bynaam vir graadtwees,” sê Gwenda.

“Nee, totaal wreed!” sê Sydney.

“Kan jy glo, Posh het ’n sussie wat nie wil skoolgaan of lees nie?” vra Yasmin.

“Kan jy glo daar is ’n troetelrot in Posh-hulle se huis en haar sussie se bynaam is Rugrat?” vra Sydney.