Читать книгу Dzieci sekty - Mariette Lindstein - Страница 9

Żegnam się z Wyspą Mgieł i wyruszam po kolejne literackie przygody i wyzwania.

Dziękuję wszystkim, którzy mi pomagali i wspierali mnie, gdy pisałam trylogię o sekcie z Wyspy Mgieł:

Danowi, mojemu kochanemu mężowi i pierwszemu czytelnikowi. Dzięki Tobie trudno mi żałować tych skradzionych dwudziestu pięciu lat. Bez nich nigdy bym Cię nie spotkała.

Moim rodzicom, Ollemu i Elli Westamom, którzy nigdy nie porzucili nadziei na to, że do nich powrócę.

Mojemu synowi Johnowi, jego żonie Nohi i moim wnukom. Wybacz mi, John. Nigdy nie zdołam wystarczająco przeprosić Cię za to, że musiałeś dorastać w sekcie.

Mojemu bratu Kristofferowi i jego żonie Izabelli, zaangażowanym czytelnikom, którzy chętnie dzielili się swoimi spostrzeżeniami.

Mojej fantastycznej rodzinie: kuzynom i ich dzieciom, ciociom, wujkom i stryjkom. Dziękuję za wszystko, o co wzbogaciliście moje książki. Od obchodzenia się z komputerem po pierwsze czytanie i wiedzę o dzieciach. Szczególne podziękowania kieruję do mojego kuzyna Martina Larssona za pomoc przy tej trzeciej książce.

Mojemu wydawcy, Karin Linge Nordh, dziękuję za to, że tak bardzo pomogła mi ulepszyć tę książkę dzięki swoim uwagom i propozycjom.

Mojej redaktorce, Lisie Jonasdotter Nilsson, dziękuję za ciężką pracę nad manuskryptem; w jej trakcie tak dużo się nauczyłam!

Marii Enberg i Edith Enberg z Enberg Literary Agency za stały, niezmienny optymizm i wsparcie.

Personelowi wydawnictwa Forum, które przyjęło mnie tak entuzjastycznie: Marie Björk, Sarze Lindegren, Adamowi Dahlin i innym.

Marii Sundberg, która zaprojektowała nowe okładki.

Ann-Catrin Sköld Pilback, mojej mentorce i policjantce językowej, która od samego początku wierzyła w moje książki i z poświęceniem pracowała nad ich ulepszeniem. I Magnusowi Pilbackowi za to, że ciągle mnie dopingował.

Moim pierwszym czytelnikom, którymi byli: Johan Zillén, Britta Larsson, Andrea Lindblom, Cecilia Lindblom, Jonas Ornstein, Helena Braggins, Jan Kammis i Boel Persson.

Jennie Miscavige Hill, dzięki której zrozumiałam, że prawda o dzieciach w sektach jest straszniejsza, niż mogłabym to sobie wyobrażać.

Jonasowi Ornsteinowi, który był przy mnie od samego początku i zachęcał mnie do pisania i podejmowania ryzyka.

Larsowi Elgeskogowi, meteorologowi ze Szwedzkiego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego, który tak dużo mnie nauczył o huraganach i innych ciekawych zjawiskach pogodowych.

Ulli McLean z zakładu penitencjarnego w Skogome, która zapoznała mnie z funkcjonowaniem szwedzkiej służby więziennej.

Evie Sköld, która zawsze tak cierpliwie odpowiadała na moje pytania dotyczące prawa.

Lottcie Olsson za to, że pomogła mi zrozumieć, jak osoba z zewnątrz może postrzegać sektę, i dała rady, z których korzystam podczas moich wykładów.

Lawrencowi Wrightowi, dzięki któremu zrozumiałam, że pisanie jest moim obowiązkiem.

Wszystkim moim przyjaciołom w USA i w Szwecji, którzy zajmują się kwestiami sekt i pomagają osobom, które je opuściły, a są to między innymi: Noomi Andemark, Erica Hindborg, Magnus Utvik, Håkan Järvå, Helena Löfgren, Anna Emgård Ron Miscavige, Becky Miscavige, Steve Hall, Leah Remini, Paul Haggis, Marc i Claire Headley, Marty Rathbun, Mike Rinder, Janis i Paul Grady, Amy Scoobe, Mat Pesch.

Szczególne podziękowania kieruję do Håkana za to, że tak trafnie zdiagnozował wiele moich postaci.

Geniveve Ruskus za to, że wprowadziła mnie w świat adwokatów, i za Jej przyjaźń.

Annie Lindman. Jesteś opoką. Dziękuję, że dzięki tobie mówienie o tym stało się tak łatwe.

Wszystkim uzdolnionym dziennikarzom, którzy pomogli rozpowszechnić moją opowieść, a byli to przede wszystkim: Anna Flemmert, Lotta Modin, Jonas Danielsson, Christopher Friman, Frida Funnemyr, Malou Silvers, Ebba von Sydow, Andreas Nordstedt, Annie Wernersson, Lars-Olof Strömberg, Linda Andersson, Patrik Ljungman, Margite Fransson, Ola Hedin.

Moim czytelnikom! Dziękuję za inteligentne pytania, opinie i okrzyki zachęty.

Wszystkim blogerom i blogerkom, którzy zamieszczali wpisy o moich książkach i podtrzymywali debatę o sektach.

Marii Spångberg z Liceum Chapmana, Christopherowi Hallowi i Alice Leiding z Liceum Campeona, Katarinie Svensk z Uniwersytetu Ludowego w Tärna i wszystkim uczniom tych szkół, którzy pomagali propagować przekaz moich książek.

Wszystkim klubom książkowym, w których miałam przyjemność się spotkać i dyskutować z ich członkami.

Ulrice Larsson wraz z personelem księgarni Akademibokhandeln w Halmstad i wszystkim pracownikom księgarni Halmstads Bokhandel. Pasjonaci!

Shadab Amoor za wszystkie rekomendowane lektury, które inspirowały mnie do pisania.

Pracownikom działów marketingu i sprzedaży w Bonniers Bokklubbar, Adlibris, Bokus i Storytel za fantastyczną współpracę.

Jonasowi wraz z personelem Adviser Partner za wsparcie podczas pierwszego trudnego roku.

A także mojemu wcześniejszemu wydawcy, Fridzie Rosesund – za to, że od razu uwierzyła w moje książki i tak ciężko nad nimi pracowała.