Читать книгу Mia - Mariska Robberts - Страница 6

_______________

Dit is amper April, maar in die Boland voel dit nog soos somer. Herfs is aan die kom.

Terwyl die Robberts-gesin en Pauline, al ses van hulle, van hulle gasteplaas in Klapmuts wegry, swiep wingerde en boorde by hulle verby. Op die plase langs die pad werk die trekkers. Maar die Robberts-gesin is met vakansie. Al drie dae lank. Op vandag se lys van lekker dinge om te doen is pottebakkery en ’n ete-afspraak in Stellenbosch.

Op die Delvera-wynplaas draai die pottebakkerswiel om en om. Ma Mariska vorm ’n potjie op die wiel, Stéfan en Morné verf potte, pa Franché waag ook sy hand aan ’n pot en klein Mia maak ’n masker. Die kunswerke uit klei is allermins perfek, maar die doel is bereik: Die vyf Robbertse was saam. En hulle het saam gespeel en gelag.

Die opwinding van die oggend hang in die Mercedes-bussie op pad terug na die gasteplaas, skaars 10 km van die wynplaas af. Net vir hierdie een rit mag Mia voor op haar ma se skoot sit. Andersins is sy altyd stewig vasgegordel.

Soos ’n herfsblaar, so lig is sy.

Later dwarrel sy lig deur die wind, op pad na ’n nuwe bestemming.

Toe die rooi trekker en die grys bussie bots, is die speling van lig nie sigbaar vir die insittendes nie.

“Sy is weg,” sê Franché.

Die speling van lig begin. Maar nog net die groot Pottebakker weet dit.

Colette du Plessis

April 2018