Читать книгу Şafak Sökmeden - Морган Райс, Morgan Rice - Страница 12

Kate’in ailesi hastaneye ancak birkaç saat sonra gelebilmişlerdi. Babası işten erken çıkamamıştı (veya çıkmak istememişti). İlk aranan o olmasına rağmen, annesi “çok meşguldü”. Ailesinden herhangi birisi onu görmeye geldiğinde saat akşam yedi civarıydı. Hatta hastane “yetişkin” bir akraba olarak Madison’a bile başvurmaya çalışmıştı. Ama okuldan sonra çok önemli bir “amigo kız” seçmesiyle meşguldü – tabii ki bu kız kardeşinin hayatından daha önemliydi – ve gelememişti.

Bu süre içerisinde birçok doktor ve hemşire Kate’i görmeye geldi ve bunlardan her birisi de en sonucu beyaz saçlı doktor gibi şaşırıp kalıyordu. Sonunda onun hasta rolü oynadığına ve kaza geçirmiş rolü yaparak dikkat çekmek istediğine karar verdiler, ki anne ve babası geldiğinde onlar da aynen böyle düşünmüştü.

Doktorlar anne ve babasına, “Kızınızın hiçbir şeyi yok,” dedi. “En azından fiziksel olarak. Ama bu derecede bir dikkat çekme isteği ciddi bir psikolojik soruna işaret ediyor.”

Annesi, “Psikolojik sorun mu dediniz?” diye sordu.

“İsterseniz sizin bir terapiste yönlendirebiliriz.”

Annesi babasına baktı. “Sigortamızın bunu karşılayacağından emin değilim.”

Kate bütün bunları hasta yatağından izliyor ve giderek öfkeleniyordu. Bütün bunları uydurduğunu nasıl söyleyebilirlerdi? Ambulanstaki hastabakıcılar raporunda tüm kemiklerinin kırıldığını söylemişlerdi! Bu numara yapılabilecek bir şey değildi ki!