Читать книгу Towarzysz Hemingway. Pisarz, żeglarz, żołnierz, szpieg - Nicholas Reynolds - Страница 7

Raymond O. Barton – generał, dowódca 4. Dywizji Piechoty USA, który ułatwiał Hemingwayowi pracę w charakterze korespondenta wojennego we Francji w 1944 roku.

Fulgencio Batista – prawicowy dyktator kubański, obalony przez Fidela Castro 1 stycznia 1959 roku.

Elizabeth Bentley – absolwentka Vassar College, w 1935 roku wstąpiła do amerykańskiej partii komunistycznej w Nowym Jorku, a następnie została sowieckim szpiegiem. Kochanka Jacoba Golosa, który zwerbował Hemingwaya do NKWD. Po śmierci Golosa zgłosiła się do FBI i zeznawała przeciwko dawnym mocodawcom.

Alvah Bessie – amerykański komunista walczący po stronie Republiki podczas hiszpańskiej wojny domowej. Autor dobrze przyjętych wspomnień Men in Battle (Ludzie w boju). Należał do „Dziesięciu z Hollywood” – grupy pisarzy komunistycznych, którzy trafili do więzienia za obrazę Kongresu w 1947 roku.

Philip W. Bonsal – amerykański ambasador na Kubie w latach 1959–1960, który przyjaźnił się z Hemingwayem i próbował znaleźć płaszczyznę porozumienia między Kubą Castro i Ameryką Eisenhowera.

Hayne D. Boyden – pilot marines, później attaché ds. morskich ambasady amerykańskiej w Hawanie, który wspierał morskie patrole Hemingwaya mające wykrywać nieprzyjacielskie okręty podwodne w latach 1942–1943.

Spruille Braden – amerykański ambasador na Kubie w latach 1942–1945. Wraz z dwoma podwładnymi, Boydenem i Joyce’em, nadzorował działalność Hemingwaya.

David K.E. Bruce – starszy oficer OSS, który poznał Hemingwaya we Francji w 1944 roku, gdzie obaj wzięli udział w wyzwoleniu Paryża. Po wojnie został dyplomatą wyższego szczebla.

Fidel Castro – kubański rewolucjonista, który w 1959 roku obalił rząd Fulgencio Batisty, ustanawiając lewicową dyktaturę na Kubie.

Roald Dahl – oficer RAF-u (i późniejszy autor bestsellerów); zaprzyjaźnił się z Marthą Gellhorn i pomógł Hemingwayowi dostać się do Europy w 1944 roku.

John Dos Passos – kolega po piórze i przyjaciel Hemingwaya. Dos Passos zerwał znajomość z pisarzem w Hiszpanii w 1937 roku, gdy jego przyjaciel, José Robles, został zamordowany przez republikańskie lub sowieckie organy bezpieczeństwa.

Gustavo Durán – wszechstronnie uzdolniony hiszpański kompozytor i żołnierz, który w armii hiszpańskiej Republiki objął dowództwo dywizji. Bliski przyjaciel Hemingwaya do ich rozstania w 1943 roku, w latach pięćdziesiątych oskarżony o bycie komunistycznym szpiegiem przez senatora Josepha R. McCarthy’ego.

Czou En-laj – chiński charyzmatyczny i długoletni przywódca komunistyczny, który spotkał się z Hemingwayem i Gellhorn w 1941 roku.

Hanns Eisler – niemiecki kompozytor o poglądach komunistycznych, w 1947 roku przesłuchiwany przez Komisję ds. Badania Działalności Antyamerykańskiej.

F. Scott Fitzgerald – głośny pisarz amerykański, w latach dwudziestych bliski przyjaciel Hemingwaya.

Francisco Franco – hiszpański generał, przywódca nacjonalistyczny, który stanął na czele oddziałów walczących z Republiką. Po odniesieniu zwycięstwa wprowadził dyktaturę i pozostał u władzy aż do śmierci w 1975 roku.

Joseph Freeman – amerykański pisarz o poglądach komunistycznych, wydawca pisma „New Masses” i znajomy Hemingwaya.

Martha Gellhorn – trzecia żona pisarza, która towarzyszyła mu w Hiszpanii i Chinach, mieszkała z nim na Kubie i nalegała, by opisał drugą wojnę światową w Europie.

Jacob Golos – żarliwy bolszewicki rewolucjonista, po emigracji do Stanów Zjednoczonych został ostatecznie agentem NKWD w Nowym Jorku. Pozyskał Hemingwaya dla „naszej sprawy” pod koniec 1940 lub na początku 1941 roku. Zmarł w Święto Dziękczynienia 1943 roku.

Winston Guest – amerykański bywalec salonów i sportsmen. Był podwładnym Hemingwaya w Fabryce Krętaczy oraz podczas wojennych patroli „Pilara”, łodzi motorowej pisarza.

Igor Guzenko – szyfrant sowieckiej ambasady, który przeszedł na stronę aliantów w Ottawie, w 1945 roku, zabierając ze sobą tajne dokumenty dotyczące radzieckiej siatki szpiegowskiej w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.

Gregory Hemingway – najmłodszy z trzech synów Hemingwaya.

Hadley Richardson Hemingway – pierwsza żona pisarza, matka Johna Hemingwaya.

John „Bumby” Hemingway – najstarszy syn pisarza.

Leicester Hemingway – młodszy brat Ernesta. W 1940 roku patrolował rejon Karaibów, wypatrując statków z zaopatrzeniem dla niemieckich łodzi podwodnych.

Mary Welsh Hemingway – czwarta i ostatnia żona pisarza, którą poznał w Londynie w 1944 roku i poślubił dwa lata później na Kubie.

Patrick Hemingway – drugi syn pisarza.

Pauline Pfeiffer Hemingway – druga żona Hemingwaya, żarliwa katoliczka, matka Gregory’ego i Patricka Hemingwaya.

Valerie Danby-Smith Hemingway – ostatnia sekretarka pisarza, która po śmierci Hemingwaya poślubiła jego trzeciego syna, Gregory’ego.

Josephine (Josie) Herbst – lewicująca amerykańska powieściopisarka, przyjaciółka Hemingwaya w Paryżu, Key West i Hiszpanii.

José Luis Herrera (znany także jako Herrera Sotolongo) – komunista kubański, weteran hiszpańskiej wojny domowej, osobisty lekarz i przyjaciel Hemingwaya.

John Herrmann – mąż Josie Herbst, pisarz i tajny agent komunistyczny.

J. Edgar Hoover – długoletni dyrektor Federalnego Biura Śledczego (FBI).

Harry Hopkins – doradca prezydenta Franklina Roosevelta, dyrektor Federalnego Urzędu ds. Pomocy Nadzwyczajnej (FERA), agencji powołanej w ramach tzw. Nowego Ładu i działającej w latach 1933–1935.

A.E. Hotchner – amerykański dziennikarz i pisarz urodzony w 1920 roku. Pojechał do Hawany w 1948 roku, żeby przeprowadzić wywiad z Hemingwayem, i stał się jego bliskim przyjacielem, a po samobójczej śmierci pisarza napisał o nim pięć książek i wiele artykułów.

Joris Ivens – holenderski komunista, filmowiec i działacz Kominternu współpracujący z Hemingwayem przy filmie o hiszpańskiej wojnie domowej.

Sir Anthony Jenkinson – młody brytyjski arystokrata, który wspólnie z Leicesterem Hemingwayem patrolował wody Karaibów w początkowym okresie drugiej wojny światowej.

Robert P. Joyce – amerykański dyplomata w Hawanie, przyjaciel Hemingwaya ułatwiający mu działania wywiadowcze na lądzie i morzu w latach 1942–1943.

Czang Kaj-szek – chiński przywódca nacjonalistyczny, w latach drugiej wojny światowej walczący przeciwko Japończykom i komunistom. Poznał Hemingwaya i Gellhorn w 1941 roku.

Iwan Kaszkin – tłumacz książek Hemingwaya na język rosyjski, który znacznie przyczynił się do udostępnienia ich radzieckim czytelnikom.

Arthur Koestler – dziennikarz urodzony na Węgrzech; współpracował z Willim Münzenbergiem w Hiszpanii, aby później zwrócić się przeciwko komunistom i napisać antystalinowską powieść Ciemność w południe.

Charles T. „Buck” Lanham – oficer armii amerykańskiej, który poznał Hemingwaya podczas walk w 1944 roku i został jednym z jego najbliższych przyjaciół. Po wojnie prowadzili regularną korespondencję.

Mary „Pete” Lanham – żona Charlesa T. Lanhama.

John Howard Lawson – hollywoodzki scenarzysta i dogmatyczny komunista, który podczas przesłuchania przed Komisją ds. Badania Działalności Antyamerykańskiej w 1947 roku odmówił odpowiedzi na pytanie o przynależność do partii.

R.G. Leddy – agent specjalny FBI, podczas drugiej wojny światowej pracujący w ambasadzie amerykańskiej w Hawanie.

Archibald MacLeish – wybitny amerykański poeta i prozaik, pracujący z Hemingwayem i Ivensem przy ich filmie o hiszpańskiej wojnie domowej, mianowany przez Franklina Delano Roosevelta bibliotekarzem Kongresu.

S.L.A. Marshall – amerykański historyk wojskowości, który towarzyszył Hemingwayowi podczas wyzwalania Paryża w 1944 roku.

André Marty – francuski komunista, główny komisarz Brygad Międzynarodowych z ramienia Międzynarodówki w okresie hiszpańskiej wojny domowej. Zyskał sobie miano „Rzeźnika” rozkazami aresztowania i rozstrzeliwania żołnierzy podejrzanych o nielojalność.

Herbert L. Matthews – reporter „New York Timesa”, który zaprzyjaźnił się z Hemingwayem w Hiszpanii. Pojechał na Kubę, by relacjonować objęcie władzy przez Fidela Castro; autor serii przełomowych artykułów o nim i jego ruchu.

Joseph R. McCarthy – republikański senator z Wisconsin, inspirator tzw. polowań na czarownice (czyli na komunistów) w Waszyngtonie na początku lat pięćdziesiątych.

Henry Morgenthau Jr. – amerykański sekretarz skarbu pozostający w kontakcie z Hemingwayem podczas jego podróży do Chin w 1941 roku, zainteresowany poglądami pisarza na sytuację w Azji.

Willi Münzenberg – niemiecki komunista, po mistrzowsku koordynujący operacje propagandowe Kominternu w Europie Zachodniej w latach trzydziestych XX wieku.

Joe North – amerykański pisarz i wydawca o poglądach komunistycznych, który zaaranżował publikację artykułów Hemingwaya w marksistowskich czasopismach. To on mógł przedstawić Hemingwaya werbownikowi NKWD, Golosowi.

Aleksander Orłow – rezydent kierujący siatką wywiadowczą NKWD w Hiszpanii w okresie od 1936 do 1938 roku. Zaprzyjaźnił się z Hemingwayem i umożliwił mu wizytę w obozie szkoleniowym partyzantów. Uciekł do Stanów Zjednoczonych przed innymi stalinowskimi poplecznikami.

Maxwell Perkins – długoletni (i czasami długo cierpiący) redaktor Hemingwaya z wydawnictwa Charles Scribner’s Sons.

Gustav Regler – niemiecki komunista; służył jako komisarz Brygad Międzynarodowych w Hiszpanii, gdzie zaprzyjaźnił się z Hemingwayem. Z czasem zwrócił się przeciwko komunizmowi i Stalinowi i uszedł na wygnanie do Meksyku.

Alfred Rice – prawnik i de facto agent literacki Hemingwaya, począwszy od 1948 roku.

José Robles – hiszpański akademik, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, został profesorem Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa, po czym wrócił do Hiszpanii walczyć po stronie Republiki podczas wojny domowej. Został zamordowany w podejrzanych okolicznościach przez republikańskie lub sowieckie organy bezpieczeństwa.

Andy Rooney – reporter pisma „Stars and Stripes”. Poznał Hemingwaya podczas działań wojennych we Francji w 1944 roku.

John W. Thomason Jr – oficer marines służący w Biurze Wywiadu Marynarki w Waszyngtonie, który wspierał Hemingwaya i pomagał mu w jego patrolach morskich przeciw niemieckim okrętom podwodnym na wodach kubańskich w 1942 i 1943 roku; współpracował z pisarzem przy antologii o wojnie.

Lew Trocki – członek bolszewickiego kierownictwa i komisarz spraw wojskowych, rywalizujący ze Stalinem o władzę w latach dwudziestych XX wieku. Zmuszony do banicji, ostatecznie osiadł w Meksyku, gdzie zginął z ręki zabójcy NKWD.

René Villarreal – zarządca domu Hemingwaya na Kubie, znany jako „kubański syn” pisarza.

Aleksander Wasiljew – oficer KGB, później dziennikarz, badacz i wygnaniec. Na początku lat dziewięćdziesiątych podpisał kontrakt z SWR (utworzoną po zakończeniu zimnej wojny Służbą Wnieszniej Razwiedki, Służbą Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej), aby zapoznać się z aktami NKWD/KGB i sporządzić opracowanie przeznaczone dla zachodnich historyków. Przedsięwzięcie to miało na celu zgromadzenie środków na fundusz emerytalny pracowników KGB/SWR. Jedne z akt, które czytał, dotyczyły Hemingwaya.

Emmett Watson – dziennikarz z Seattle, który przeprowadził wywiad z Hemingwayem w roku 1960 i odkrył prawdę o jego samobójstwie w 1961 roku.

Harry Dexter White – wyższy urzędnik amerykańskiego Departamentu Skarbu, który w 1941 roku zlecił Hemingwayowi zebranie informacji na temat sytuacji w Chinach. Po zakończeniu wojny zdemaskowany jako sowiecki szpieg.

Edmund Wilson – amerykański lewicujący krytyk literacki i pisarz.

Milton Wolff – amerykański lewicowiec, który brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej i prowadził kampanię o postęp w latach czterdziestych i pięćdziesiątych.