Читать книгу Jesienna miłość - Nicholas Sparks - Страница 9

Jak za­wsze mu­szę po­dzię­ko­wać mo­jej żo­nie Ca­thy. Cie­szy­łem się, gdy przy­ję­ła moje oświad­czy­ny, i cie­szę się jesz­cze bar­dziej po dzie­się­ciu la­tach, nadal czu­jąc do niej to samo. Dzię­ku­ję ci za naj­lep­sze lata mo­je­go ży­cia.

Je­stem wdzięcz­ny moim sy­nom, Mi­le­so­wi i Ry­ano­wi, któ­rzy zaj­mu­ją spe­cjal­ne miej­sce w moim ser­cu. Dla nich je­stem po pro­stu tatą. Ko­cham was obu.

Dzię­ku­ję rów­nież The­re­sie Park, któ­ra jest moją agent­ką w San­ford Gre­en­bur­ger As­so­cia­tes, a tak­że moją przy­ja­ciół­ką i po­wier­nicz­ką. Sło­wa nig­dy nie zdo­ła­ją od­dać, ile dla mnie zro­bi­łaś.

Na moją głę­bo­ką wdzięcz­ność za mi­nio­ne czte­ry lata za­słu­ży­ła rów­nież Ja­mie Raab, re­dak­tor­ka w War­ner Bo­oks. Je­steś naj­lep­sza.

A oto inne oso­by, któ­re przez cały czas mnie wspie­ra­ły: Lar­ry Kir­sh­baum, Mau­re­en Egen, John Aher­ne, Dan Man­del, Ho­wie San­ders, Ri­chard Gre­en, Scott Schwi­mer, Lynn Har­ris i De­ni­se Di Novi. Dzię­ku­ję lo­so­wi, że po­zwo­lił mi z wami wszyst­ki­mi pra­co­wać.