Читать книгу Superstudent - Olav Schewe - Страница 6

Nie jestem szczególnie zdolny. Jeśli na imprezie poznaję jednocześnie trzy osoby, imienia pierwszej nie pamiętam już w chwili, w której ostatnia podaje mi swoje. W pierwszej klasie podstawówki miałem średnią ocen równą 3. Prawdopodobnie należę do tzw. kinestetyków, czyli tych, którzy uczą się, jeśli mogą robić użytek z własnych rąk. Świadczy o tym moja „kariera” pianistyczna. Przez osiem lat nie nauczyłem się czytać nut dostatecznie szybko, żeby grać proste melodie, jak normalne dzieci. Ale jeśli ćwiczyłem jakiś utwór wystarczająco długo, potrafiłem go swobodnie zagrać z pamięci. Była to przyjemność. Czułem, że melodia i pamięć tkwią gdzieś w moich palcach. Jednakże nie jest to najlepszy punkt wyjścia, żeby opanować materiał przewidziany programem nauki. Kiedy byłem młody, nikt by nie pomyślał, że mogę w przyszłości zostać specjalistą od rakiet, stypendystą Oksfordu albo autorem bestsellerów. Wydawało się, że brakuje mi tego, co potrzebne, żeby zostać wyróżniającym się studentem. Wszystko zmieniło się w szkole średniej. Przeniesiono mnie do innej klasy, gdzie znalazłem się wśród kolegów odnoszących sukcesy. Ale ich dobre stopnie nie były jedyną rzeczą, która odróżniała ich od reszty szkoły: mieli zupełnie odmienne podejście do obowiązków szkolnych i do egzaminów, tak jakby znali jakieś niedostępne dla innych tajemnice. Zacząłem się zastanawiać, co by się stało, gdybym nauczył się ich podejścia i zwracał większą uwagę na sposób, w jaki się uczę. Czy mógłbym z nimi rywalizować i potrafiłbym dostawać czwórki – albo może i piątki?

Zacząłem świadomie pracować nad tym, jak poprawić swoje oceny. Od tamtego czasu nigdy nie straciłem zainteresowania poprawą efektywności uczenia się i otrzymywaniem lepszych stopni. Kiedy już zmodyfikowałem swoje zwyczaje dotyczące nauki, sprawy zaczęły się szybko zmieniać. W liceum dopracowałem się średniej wynoszącej 4. Na studiach moje wyniki lekko spadły. Przedmioty stawały się coraz trudniejsze, zmieniły się też kryteria przyznawania ocen. Na pierwszym roku moja średnia obniżyła się, choć wciąż udawało mi się zdawać najlepiej w grupie i dostawać najwyższe stopnie. Kiedy uzyskałem licencjat w Norweskiej Szkole Ekonomicznej, postanowiłem spróbować szczęścia i złożyłem podania na kurs magisterski na najlepsze światowe uniwersytety. Przystąpiłem do egzaminu GMAT[1] – globalnego testu na studia magisterskie z zakresu biznesu i finansów. Zdając GMAT, poddajesz się porównaniu ze wszystkimi, którzy zmierzyli się z tym egzaminem w ciągu ostatnich pięciu lat – czyli z ponad milionem ludzi. Moje podejście do nauki pozwoliło mi uplasować się w górnych sześciu procentach zdających i otrzymać oferty z najlepszych uczelni, takich jak Uniwersytet Oksfordzki, Uniwersytet Pensylwanii należący do prestiżowej Ivy League czy Wharton School w USA. Dostałem też oferty stypendiów na łączną kwotę 50 000 dolarów rocznie, między innymi prestiżowego stypendium Fulbrighta. Czułem się fantastycznie.

Moje doświadczenia pokazują, jak wielka jest siła efektywnej nauki i technik zdawania egzaminów. Ale samodzielne dojście do tych umiejętności zajęło mi dużo czasu. Zebrałem w całość najlepsze praktyki uczenia się ze wszystkich miejsc, w których studiowałem, a więc z ostatnich lat szkolnych w Norwegii i potem ze Stanów Zjednoczonych oraz Niemiec. Uwzględniłem też naukę na Uniwersytecie Oksfordzkim, w Norweskiej Szkole Ekonomii i na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Przeczytałem ponad 40 podręczników na temat technik uczenia się, zdawania egzaminów i dbania o umysł.

Moim celem było stworzenie łatwego w czytaniu podręcznika, który podsumowałby te wszystkie doświadczenia i dawał wiedzę dającą się zastosować w praktyce. Podręcznika, który podsuwałby ci – jako studentowi – najlepsze rady, po to żebyś uczył się bardziej wydajnie i dostawał lepsze oceny. Mam nadzieję, że zdołasz niezwłocznie wcielić w życie wszystko, czego się z tej książki nauczysz. Choć przedstawione techniki nie są w stanie całkowicie zastąpić wysiłku uczenia się, pozwolą ci one wycisnąć maksimum z tego, co włożysz w proces nauki. Celem jest zwiększenie efektywności, łatwiejsza nauka i lepsze wyniki. Przyjmij to wszystko ode mnie, niezbyt uzdolnionego faceta, który zyskał tak wiele dzięki zastosowaniu opisanych w tej książce pomysłów.

1 Tzw. test psychometryczny, Graduate Management Admission Test, międzynarodowy egzamin dla osób pragnących studiować w szkołach biznesu w różnych krajach – przyp. tłum.