Читать книгу Mudżahedini, talibowie i opium - Ryszard Demczuk - Страница 8

Dziewiąta i dziesiąta zmiana NATO ISAF (lata 2010–2011) były wyjątkowe i zapisały się szczególnie w całym okresie ponad trzynastu lat prowadzenia operacji sił międzynarodowych w Afganistanie. W tym właśnie czasie dokonano wielu kluczowych i rozstrzygających zmian dotyczących strategii, sztuki operacyjnej i taktyki prowadzenia operacji na teatrze działań bojowych. Wprowadzono nową doktrynę COIN, zmieniono system dowodzenia i rozpoczęto prowadzenie cywilno-wojskowej kampanii. Wtedy również odnotowano najgorsze wskaźniki poziomu bezpieczeństwa we wszystkich obszarach regionalnych dowództw NATO. W ujęciu statystycznym zaobserwowano wówczas największą liczbę żołnierzy sił koalicji międzynarodowej biorących udział w misji w Afganistanie. Straty wśród żołnierzy też były największe. Prezydent USA Barack Obama podjął decyzję o wycofaniu sił z Afganistanu oraz określił warunki tego przedsięwzięcia i nakreślił horyzont czasowy zakończenia misji. Dowódcą sił amerykańskich i NATO ISAF w nowym systemie wspólnego dowodzenia został charyzmatyczny amerykański generał, bohater wojny w Iraku David Petraeus. W tym też okresie Polskie Siły Zbrojne, wspierając znacznie międzynarodowy wysiłek na tym kierunku, skierowały do Afganistanu największą liczbę żołnierzy w całej historii prowadzenia misji, a w tym szczególnie liczbę generałów. Aż pięciu z nich zajmowało wysokie i odpowiedzialne stanowiska na różnych szczeblach dowodzenia. Dwóch generałów przebywało w terenie, pełniąc obowiązki w ramach struktur dowództw regionalnych. Jeden zajmował stanowisko w strukturach NTM-A. Dwóch zajmowało wysokie stanowiska w strategicznej kwaterze dowodzenia NATO ISAF w Kabulu. Kontradmirał Ryszard Demczuk (stanowisko jednogwiazdkowe) był zastępcą dowódcy grupy zadaniowej SHAFAFIYAT, która operacyjnie występowała w systemie podwójnego dowodzenia, pod flagą USA i NATO. Podległe sztabowi grupy bojowe były typowo amerykańskie. Moje obowiązki w tym czasie wynikały z zakresu zadań zastępcy szefa sztabu ISAF (stanowisko dwugwiazdkowe). Związane to było z pełną odpowiedzialnością za logistykę i zasoby. W tym okresie w Kabulu rozegrały się także wszystkie główne wydarzenia dotyczące kampanii cywilno-wojskowej, które wpłynęły na dalszy przebieg misji aż do jej zakończenia w 2014 roku. Polska była istotnym partnerem międzynarodowej koalicji ze względu na liczbę żołnierzy przebywających na teatrze, charakter pełnionych zadań, ponoszoną odpowiedzialność, jak i wartość kierowanych do Afganistanu środków pomocowych. Książka zatytułowana Mudżahedini, talibowie i opium, którą wiceadmirał Ryszard Demczuk napisał po zakończeniu misji pełnionej w tym właśnie kluczowym dla jej prowadzenia okresie, stanowi syntetyczny obraz całej ponadtrzynastoletniej NATO ISAF i amerykańskiej (operacja „Enduring Freedom”) wojny w Afganistanie. Narracja prowadzi czytelnika po osi czasu, zatrzymując się na najważniejszych wydarzeniach. Przedstawione analizy, poparte zbiorami rzetelnych danych statystycznych i raportów, dostarczają wiarygodnych postaw do tworzenia obiektywnej oceny sytuacji i konstruowania wniosków. Autor nie ograniczył się jedynie do militarnego wymiaru działań prowadzonych w Afganistanie. W poszczególnych rozdziałach podjął się oceny zagadnień z dziedziny systemu sprawowania władzy, sądownictwa i systemu prawnego, ekonomii i zagrożeń, jakie wynikały z korupcji i rynku narkotykowego. Zakończenie stanowi próbę dostarczenia odpowiedzi na pytanie, co w okresie trzynastu lat wojny w Afganistanie poszło nie tak.

Generał broni (rez.) dr inż. Bogusław Samol