Читать книгу Raaiselster - Troula Goosen - Страница 6

Die kerkklok se gelui ruk Leopold terug na die werklikheid. Dis al twaalfuur! Sê nou sy ma het wakker geword terwyl hy hom staan en verwonder aan ’n boemelaar en sy brak?

Sweetdruppels pêrel op sy voorkop toe hy uiteindelik by die herfsgoue laning langs die Tuine indraai. Geïrriteerd vee hy dit af. ’n Entjie vorentoe steek hulle nuwe huis se skoorsteen uit en hy loop vinniger.

“Ek is moeg vir hierdie ou Hollandse huis,” het sy ma so twee jaar gelede gekla toe hulle op die stoep in die skadu van die druiweprieel gesit het. “Dis koud en donker.” Sy het Mieta se tongklik geïgnoreer. “Buitendien, die Victoriaanse boustyl is nou in die mode. Ons hoef mos nie honderd jaar agter te wees met wat in die beskawing aangaan nie.”

Die fyn porseleingoed het gerinkel soos Mieta die skinkbord op die gestyfde tafeldoek neergeplak het. “Waar sal ons weer so ’n lekker tuin kry? Kyk hoe mooi is die stokrose vanjaar. En die hoenderhok? Ek los nie my kuikens hier nie!”

“Dink net hoe deftig gaan ons onthaal!” het sy ma gelag.

Leopold het hom nie veel aan sy ma se planne gesteur nie, maar Mieta het haar kop geskud elke keer wanneer daar ’n nuwe katalogus in die pos gekom het. Omtrent alles wat vir die huis nodig was, kon uit Engeland bestel word. Selfs ’n kaggel. Mieta het haar tong geklap toe sy dit sien. “Nou’s my vuurherd ook nie meer goed genoeg nie,” het sy gebrom, maar Leopold se ma het die beswaar weggewaai.

Sy het begin hoes kort nadat hulle in die nuwe huis ingetrek het en voor die kaggel vir die eerste winter aangesteek is, was sy in die bed.

Leopold skud die gedagtes af en loop straatop. Wat? Dis mos Oudok se spaaider wat daar voor hulle huis staan. Hy roep en waai, maar die drywer klap sy sweep en ry weg. Leo­pold se hart trek saam. Dis nie hulle huisdokter se gewone besoektyd nie. Sê nou daar het iets gebeur terwyl hy weg was?

Hy hardloop die laaste entjie, pluk die tuinhekkie oop, draf verby die roosbome en op met die stoeptrappies. Die swaar kiaatvoordeur swaai oop toe hy die knop draai. In die skemer portaal huiwer hy.

Iets is nie reg nie.

Die gordyne voor die vensters in die voorkamer is toege­trek. Die huis ruik na medisyne en hy hoor ’n geluid.

Tsj-tsj-tsj.

Hy draai sy kop om te luister. Dit kom van agter, van die kombuis se kant.

Tsj-tsj-tsj.

Toe weet hy. Dis die gesis van ’n warm strykyster op klam materiaal. Mieta is besig om te stryk.