Читать книгу Ошарашивающие приключения Вадима Басова на космодроме «Байконур» (1960—1963). Oszałamiające przygody Vadima Basowa na kosmodromie «Bajkonur» (1960—1963) - Вадим Басов - Страница 5

Как я вспомню (по беспорядку), Я вздрагиваю (тьфу-тьфу-тьфу).

У всех новобранцев в руках сумки с разной одеждой на все случаи жизни. Эту одежду заберут у нас те, кто отслужил и собирается домой (и вообще, у нас заберут все, даже новую форму вместе с сапогами, чтобы мы выглядели как бывалые солдаты). У каждого новобранца есть недельный запас еды. Это было очень полезно, потому что мы ехали долго, но остановились посреди пустыни на несколько дней. У каждого новобранца в аптечке было несколько флаконов одеколона, чтобы спасти человека после бритья… ну а водка спрятана под мышкой…

Нас погрузили в пульмановские вагоны для угля и скота и отправили в путь… Водку сразу стали пить, чтобы никто не своровал во сне… Очнулись мы на остановке в какой-то пустыне (Каракумы, как мы потом выяснили) … Солнце, песок, тушканчики… здесь жарко, хотели пить, но нет воды… и тишина. (хотя нет: мы кричали, чтобы везли дальше, на службу… если бы мы знали, куда нас везут, кричали бы «верните нас назад», вернее уже здесь и убежали бы…

Стояли НЕДЕЛЮ… Как потом выяснилось, там, куда нас везли (площадка 41 полигон №5 Министерства обороны СССР) только что погиб от взрыва на старте межконтинентальной баллестической ракеты Р-16 Маршал НЕДЕЛИН, а с ним еще 250 служивых.

(По официальным данным почти в 2 раза меньше. Человек 100 просто не нашли). Митрофана Ивановича Неделина нашли по медали на груди и замуровали в Кремлевскую стену, остальных на площадку №13 (местное кладбище)…

Moje uczciwe Wojskowe opowieści. WODA KOLOŃSKA

Jak sobie przypomnę (przez bałagan), wzdrygam się (pah-pah-pah).

Wszyscy rekruci w rękach torby z różnymi ubraniami na każdą okazję. Te ubrania zostaną nam odebrane przez tych, którzy służyli i wracają do domu (i ogólnie, zabierają nam wszystko, nawet nowe mundury wraz z butami, abyśmy wyglądali jak doświadczeni żołnierze). Każdy rekrut ma tygodniowy zapas jedzenia. To było bardzo pomocne, ponieważ jechaliśmy długo, ale zatrzymaliśmy się w środku pustyni na kilka dni. Każdy rekrut w apteczce miał kilka fiolek wody kolońskiej, aby uratować mężczyznę po goleniu… cóż, wódka jest ukryta pod pachą…

Załadowano nas do wagonów Pulman dla węgla i bydła i wysłano w drogę… Wódka natychmiast zaczęła pić, aby nikt nie ukradł we śnie… Obudziliśmy się na przystanku w jakiejś pustyni (Doodle, jak się później okazało) … Słońce, piasek, duszki… jest gorąco, spragniony, ale nie ma wody… i cisza. (chociaż nie: krzyczeliśmy, żeby jechać dalej, do służby… gdybyśmy wiedzieli, dokąd nas zabierają, krzyczeliby: «sprowadź nas z powrotem», a raczej już tu i uciekli.…

Przez tydzień… Jak się później okazało, tam, gdzie byliśmy przewożeni (Platforma 41 poligon nr 5 Ministerstwa Obrony ZSRR) właśnie zginął od wybuchu na starcie międzykontynentalnej rakiety Ballestycznej P-16 Marszałek NEDELIN, a wraz z nim jeszcze 250 sług.

(Według oficjalnych danych prawie 2 razy mniej. 100 osób po prostu nie znaleziono). Mitrofana Iwanowicza Nedelina znaleziono po medalu na piersi i zamurowano w murze Kremla, pozostałych na placu nr 13 (miejscowy cmentarz)…