Читать книгу Luz que fue sombra - Varios autores, Carlos Beristain - Страница 30

Poszło prosto szło jak burza

Wszystko padło rzędem leży

Wszystko sczezło zło i niezło

W czarnym pyle marne chwile

Wszystko wyschło albo spuchło

Co nie zgniło to wybuchło

Teraz musimy uprawiać miłość na polu walki

czekać na deszcz

uprawiać miłość jak ryż

zbierać węże

owijać sobie na rękach

nieść

śliskie kosze

pokrętnych tłumaczeń

Powoli dojrzewają głuche pędy

rozrasta się w nas wina