Читать книгу De Ganzenpoot - Willem Van Torre - Страница 4

Woord vooraf

Dit is niet zomaar het zoveelste oorlogsverhaal rond wereldoorlog één. Ik heb dit boek geschreven rond een fictieve familie. Los van het afschuwelijke, militaire gegeven, heb ik me, als doel gesteld om het maatschappelijk leven te schetsen voor, na en tijdens die oorlog. Archieven vertellen ons jammer genoeg veelal naakte feiten rond een wereldgebeuren. Te weinig echter wordt in die annalen aandacht gegeven aan de mens tijdens die, sociaal en familiaal, zo beklijvende periodes.

Vanzelfsprekend heb ik in dit verhaal zo veel als mogelijk historische gebeurtenissen tot hun recht laten komen. Als er onverwacht toch onnauwkeurigheden in dit verhaal zouden geslopen zijn, vraag ik u, gewaardeerde lezer, mijn excuses daarvoor te willen aanvaarden.

Om het verhaal meer leesbaar te maken heb ik, tussen de militaire historiek in, episodes ingelast die een tijdsbeeld kunnen schetsen van de jaren rond 1914 en 1918. Lieferinge en Ravels zijn dorpen die me welbekend zijn en die ik gebruikt hebt als decors van de jaren voor het begin van de oorlog en van de naoorlogse tijd. Nieuwpoort, Veurne, Poperinge en De Panne waren tijdens de oorlogsjaren rechtstreeks het toneel van een vreselijke wereldbrand.

Als zelfverklaard woordvoerder van een meer herkenbare waardering voor onze Belgische oud-strijders wil ik pleiten, om de strijd tijdens de Eerste Wereldoorlog in onze herinneringen te bewaren, door een veralgemeend gebruik van het madeliefje, als symbool van onze herdenking. Tijdens de Groote Oorlog werd na de slag aan de Marne in september 1914 de klaproos al vermeld als een spontaan ontstaan symbool voor de Britse strijd tussen de Vlaamse klaprozen, de blauwe korenbloemen voor de Franse operaties en ook, niet de minste, de witgele madeliefjes als herinnering aan de Belgische strijd langs de IJzer. Wij dienen als Belgen met dit ons toegeëigend symbool, het madeliefje, ons respectvol aan te sluiten bij deze Franse en Britse symboliek. De poppy of klaproos staat eigenlijk hoofdzakelijk voor de heldhaftige Britse oorlogsfeiten en wordt door de Britten als dusdanig terecht naar voren geschoven. De blauwe korenbloem zou als symbool van de Franse operaties naar mijn mening meer in de schijnwerpers mogen staan vanwege de vele Fransen die voor onze vrijheid gesneuveld zijn op Franse, maar evenzeer op Belgische bodem.

Het madeliefje staat met zijn vertederende kleuren voor vrede en verdient naar mijn mening hierdoor, door ons Belgen, ook permanent als vredesbloem naar voren te worden geschoven; als erkenning van onze herdenking van de Groote Oorlog en als dankbetuiging aan het Belgische leger.

Ik hou eraan de personen te bedanken die dit boek mee hebben mogelijk gemaakt.

De heer Geert Vanden Broucke, burgemeester van Nieuwpoort, die me welwillend toegang heeft verleend tot het stadsarchief.

De heer Walter Lelièvre, stadsarchivaris in Nieuwpoort, die mijn tekst heeft doorgenomen en verbeterd waar nodig i.v.m. historische gegevens. De heer Lelièvre heeft mij ook uniek beeldmateriaal uit het stadsarchief ter beschikking gesteld en heeft me uitstekend geholpen met zijn technische kennis.

Als laatste, maar niet de minste, mijn echtgenote Lutgarde die mij tijdens mijn schrijfperiode vaak afwezig van geest heeft geweten en die mijn teksten herhaaldelijk heeft gelezen en herlezen. Ik dank haar in het bijzonder voor haar opbouwende kritiek.