Читать книгу Бер көйрәтик, гомер = Давай поговорим, жизнь - Зөлфәт - Страница 20

Җаным арганда, талганда күңел,

«Абыкай!» диеп эндәште сеңел,

Куе болытлар китте таралып...

Дөньядагы бу шомлы каралык

Гомерлек түгел, мәңгелек түгел,

Җаным арса да, талса да күңел,

«Абыкай!» диеп эндәште сеңел...

Ыкның агымы – җиңелдән җиңел!

Әйтә сыман Ык: «Агам да агам

Гомернең теге ягына табан...»

Күңел Ыгымда ташы син, күңел,

«Абыкай!» диеп эндәште сеңел.

Куе болытлар китте таралып,

Килә иде бит җанда яралып,

Ярмакчы булып минем йөрәкне...

Атка тагыпмы язмыш сөйрәтте? –

Сөйрәлдем кара комга уралып...

Якты болытлар китте каралып.

Гомерлек түгел, мәңгелек түгел,

Замана, синең шыр шәрә күгең!

Йолдызга күңел һаман ашкынган –

Саф чишмә чыга ташлар астыннан...

Чылтыра, күңел! Ташып,

     бер түгел!

Каралык җирдә мәңгелек түгел.

Җаным арганда, талганда күңел,

Ярсулы Ыкта дулкыннар җиңел...

Сәлам әйт, дулкын, мәңгелек юлга!

Тезләник әле

Галәм алдында,

Дөньяда яшәп туярлык түгел, –

«Абыкай!» дип эндәште сеңел...