Читать книгу Маёнтак Рыбы - Аляксандар І. Бацкель - Страница 17

ехаў ад сяброў на маршрутцы, насупраць сядзела дзяўчына, сымпатычная, мне такія падабаюцца, ехала яна апранутая цёпла, бо раніцай нашае верасьнёвае надвор’е пакідае жадаць лепшага. едзем, а ў мяне ўсю дарогу эрэкцыя, я хаваю яе, то бок эрэкцыю, скураным заплечнікам, але ўсё роўна няёмка, такое адчуваньне, быццам бы кожны ведае, што я еду як нейкі маньяк.

маршрутка ўсё едзе і едзе, яе на калдобінах трасе й падкідвае, а для мяне гэта ўсё роўна, што дадатковая стымуляцыя, і вось ну нікога ў салёне, акрамя гэтай дзяўчыны, каб мяне ўвогуле зацікавалі, і дзяўчына тая сама па сабе едзе ў навушніках і на дарогу глядзіць, і я разумею, што маё ўзбуджэньне проста зьвязанае з пахам, з тымі самымі фэрамонамі, якія зыходзяць ад жаночага цела, яе ўлоньня, якія наш нос ня чуе, але мозг добра ведае, чым пахне, а пахне – сэксам.

мы, людзі, самыя што ні ёсьць дзікія жывёлы, і мне гэта падабаецца.

ва ўнівэрсытэце, я кожны год на лекцыях па літаратуры сядзеў на адным і тым жа месцы, побач зь дзяўчынай, якую нават не прыкмячаў, акрамя трох зімовых тыдняў, калі амаль кожны дзень я сядзеў узбуджаны, і кожную хвіліну мне хацелася цалаваць аднагрупніцу, яна падавалася самым прывабным на зямлі анёлам. і што гэта было, калі ня пах, спэцыфічны, танюткі, крыху мускусны, але заўсёды вар’яцкі, юрлівы.

калі зазірнуць крыху глыбей, магчыма пабачыць маю родную школу, дзявятую клясу й дзяўчынку Леру, якая аднойчы на цэлых два тыдні ператварылася ў Вэнэру. кожны аднаклясьнік глядзеў на яе і бачыў толькі сэкс, яна, калі ішла ў школу, была аточаная хлопцамі, якія ўсе як адзін прыдуркавата лыбіліся, а пасьля школы Лера ішла з заплечнікам, напампаваным паштоўкамі з прызнаньнямі ў каханьні. усе навокал на працягу двух тыдняў кахалі й жадалі кахацца толькі зь ёй. і гэта таксама – пах, падлеткавы юр.

калі я выходзіў з маршруткі, у мяне было толькі адзінае жаданьне, толькі б дзяўчына ня ўбачыла. я, левай рукой трымаючы заплечнік перад сабою на ўзроўні паху, правай рукою адчыніўшы дзьверы, сышоў на прыпынак, і мяне нарэшце адпусьціла.