Читать книгу Herinneringe aan Parys - André P. Brink - Страница 4

Vir Hermione, natuurlik; en vir Breyten en Yolande;

vir Jim en Arlene en François en Nico en Neels en Roger

en Pierre; vir Mbella, vir Raymond, vir sy meisie

wie se naam ek vergeet het, vir Lewis; vir Ana-Maria

en haar bleddie rooi hond, vir Mireille en Christiane en

Murka en Marion en Karin en Liz en Elayne;

Vir Keith en Nina; besonderlik vir Trix; o, en vir Madame

en Fifi, en die clochard op die drumpel langs die Malebranche;

vir die reën; vir die grys duiwe op my vensterbank;

vir al die malles wat ek liefhet; vir die briewebesteller, met

dank; vir die paartjies teen die Seine, die studente

in die strate, die pampoene in die Rue Mouffetard, en die

blonde meisie wat die aand op die eiland dronk

geword het; vir oubaas Jean en die gesin Perraudin, vir hul

palmboom, en vir die drie fraai, stoute meisietjies van

die Rue Monsieur le Prince, daardie aand; vir Laurence

wat nooit gekom het nie maar tog amper so mooi

soos Yolie is; vir die baba in die Luxembourgtuin; vir my

lae soliede bed, so breed soos die pad na die verderf;

vir die lekplek in die dak; vir die son; vir die vullisblik naaste

aan die voordeur, regs as jy binnekom; vir die gat

wat in mademoiselle Coulon se kop gepraat is; vir die

sneeu; en vir Wolfgang Amadeus Mozart.