Читать книгу Wyjście. Naukowe wyjaśnienie Biblii wiersz po wierszu - Андрей Тихомиров - Страница 5

1 Mojżesz wypasał Owce u Jofora, swego teścia, kapłana Madiamskiego. Pewnego dnia poprowadził stado daleko na pustynię i przybył na górę Bożą, Horeb. (Jednak ojciec córek nazywał się Raguil (R. 2, s. 18), góry często pojawiają się w legendach różnych narodów jako miejsce zamieszkania bogów lub miejsca, w których bogowie zstępują z nieba, aby spotkać ludzi. Wyjaśnienie jest następujące – ludzie osiedlali się na wyżynach i górach, aby uchronić się przed atakiem innych plemion, a także budować osady, które nie są zalewane wodą podczas powodzi. ludzie uciekali na szczytach przed powodziami, rozwijali systemy nawadniające (po stopieniu lodu i śniegu strumienie i rzeki spływały ze szczytów gór, to znaczy powstały naturalne systemy nawadniające), następnie budowa piramid oznaczała góry jako symbol władzy, ponieważ na szczytach gór powstały pierwsze cywilizacje, lepiej było obserwować środowisko, możliwych wrogów. Najlepsze wyższe miejsca w górach były zarezerwowane dla szlachty, kapłanów).

2 I ukazał mu się Anioł Pański w płomieniach ognia spośród krzewu cierniowego. I zobaczył, że krzew cierniowy płonie ogniem, ale krzew nie płonie. (Anioł Pański to kapłan, być może ubrany w skrzydła (ptaki wraz z innymi zwierzętami były najstarszymi totemami, ich kapłani naśladowali), być może jest to szybowiec. Krzew cierniowy pali się ogniem, ale nie pali się (płonący Gorenje po Słowiańsku) -spontaniczne ogrzewanie i spalanie niewystarczająco wysuszonego krzewu. Najpierw w buszu rozwijają się procesy enzymatyczne (głównie utleniające), a następnie rozpoczyna się szybki rozwój mikroorganizmów, które odgrywają wiodącą rolę w tworzeniu ciepła. Proces nasila się w wysokiej temperaturze otoczenia i wietrze, to znaczy przy zwiększonym dostępie tlenu. Każdy mógł mówić, chowając się za krzakiem lub gdziekolwiek indziej, i realizując określone cele, w szczególności ustanowienie kontroli nad «ziemią świętą» -Palestyną, ważnym strategicznym miejscem, w którym krzyżują się ścieżki z Afryki, Arabii, Azji Mniejszej i Europy. Ponadto płonący krzew nazywa się prawdziwą rośliną, która jest dość powszechna, aw starożytności została deifikowana, ponieważ ludzie nie mogli wyjaśnić niektórych właściwości tej rośliny. Botanicy nazywają to anyżem lub inaczej jasieńcem puszystym. Szypułki tej wieloletniej rośliny są gęsto usiane cienkimi czarnymi włosami-gruczołami, z których mikroskopijnych otworów eter jest stale i obficie uwalniany, powodując bóle głowy, a nawet utratę przytomności. Po dotknięciu gruczołów eterycznych skóra osoby jest bardziej pokryta pęcherzami niż z pokrzywy. Jeśli przyniesiesz zapałkę do kwitnącego anyżu w ciepłą, spokojną noc, natychmiast wybuchnie niebiesko-niebieski płomień, który nie szkodzi roślinie).

3 rzekł Mojżesz: pójdę i spojrzę na to wielkie objawienie, przez co krzak się nie pali. (Ciekawość ludzka).

4 PAN zobaczył, że idzie patrzeć, a Bóg zawołał do niego z pośród krzaka, i rzekł: Mojżesz! Mojżesz! Powiedział: Oto jestem! (Pan jest Panem, to znaczy człowiekiem, najprawdopodobniej kapłanem, który chce zaskoczyć i przestraszyć Mojżesza, aby sprawował nad nim kontrolę, ponadto pewien pan mówi językiem, który Mojżesz w pełni rozumie).

5 I rzekł Bóg: nie zbliżaj się tutaj; zdejmij buty Twoje z nóg twoich, bo miejscem, na którym stoisz, jest ziemia święta. (A oto dowody skupienia – «nie zbliżaj się tutaj», aby nie zobaczyć prawdziwej osoby, zdejmowanie butów w starożytności i teraz oznacza uwielbienie dla niektórych» wyższych mocy», w tym dla» świętej" ziemi).

6 I rzekł: Ja Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Mojżesz zamknął twarz, bo bał się spojrzeć na Boga. (Rozpoczęła się sugestia, Mojżesz był naturalnie przestraszony i nie patrzył na Boga, który, jak sądzę, był kapłanem, który dobrze znał historię Żydów i z powodzeniem wykorzystywał tę wiedzę do przejęcia kontroli nad Mojżeszem. Oznacza to, że zwyczaje, legendy plemion były używane do własnych samolubnych celów. Najprawdopodobniej ten kapłan (lub grupa kapłanów) był również jednym z nich).

7 I rzekł Pan: ujrzałem cierpienie ludu mego w Egipcie, i usłyszałem jego wołanie od jego komorników; znam jego ucisk (potocznie nazywa się to populizmem).

8 i idę go uwolnić z ręki Egipcjan, i wyprowadzić go z tej ziemi do ziemi dobrej i długiej, gdzie płynie mleko i miód, do ziemi Kananejczyków, Hetytów, Amorejczyków, Ferezejczyków, Ewejczyków i Jebusejczyków. (To jest główny powód, dla którego Bóg chce, to znaczy człowiek-przejmowanie korzystnych ziem, na których odbywają się karawany, opłaca się kontrolować te ziemie i brać pieniądze za transport towarów).

9 A oto już do mnie dotarł krzyk synów Izraelskich, i widzę ucisk, jakim uciskają ich Egipcjanie. (Znowu populizm. Wszechmogący Bóg mógłby jednym ruchem «rozwiązać» wszystkie te problemy, an, Nie, Nie może. Oznacza to, że jest to zwykły człowiek, który postanowił wykorzystać Mojżesza jako przywódcę ludowego, a on sam ukrył się za kulisami, ogólnie rzecz biorąc, metoda czysto masońska).

10 idź więc: wyślę cię do Faraona; i wyprowadź z Egiptu lud mój, synów Izraelskich. (Sugestia do działania).

11 Mojżesz rzekł do Boga: kim jestem, abym poszedł do Faraona i wyprowadził z Egiptu synów Izraelskich? (Mojżesz wciąż się opiera).

12 I rzekł: będę z Tobą, a oto znak dla ciebie, że cię posłałem: kiedy wyprowadzisz lud z Egiptu, będziesz służył Bogu na tej górze. (Służba na górze, gdzie nikogo nie ma, nie jest niczym specjalnym).

13 I rzekł Mojżesz do Boga: oto przyjdę do synów Izraelskich i powiem im: Bóg ojców waszych posłał mnie do was. A oni mi powiedzą: jak ma na imię? Co mam im powiedzieć? (Mojżesz się poddaje).

14 Bóg rzekł do Mojżesza: Jam Jest, który jest. I rzekł: więc Powiedz synom Izraelskim: ten, który Mnie posłał do was. (Jahwe (Jahwe, Jehowa) – imię hebrajskiego Boga, które pojawia się w Starym Testamencie, Judaizm zabrania wierzącym wymawiania go, zamiast tego czytają i mówią «Adonai» («mój Pan» – to znaczy – mój Pan), pochodzenie słowa «Jehowa» jest związane z czasownikiem «HOWO», co oznacza «być», «istnieć». W rosyjskim tłumaczeniu synodalnym Starego Testamentu imię Jahwe jest prawie wszędzie zastępowane słowem «Pan», słowa o zbliżonym znaczeniu są również przekazywane w tłumaczeniach na inne języki).

15 I rzekł jeszcze Bóg do Mojżesza: powiedz więc synom Izraelskim: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. Oto moje imię na wieki i Wspomnienie o mnie od rodu do rodu. (kolejny dowód na to, że człowiek Występuje pod imieniem Boga, on jako zwykły śmiertelnik prosi kogoś o coś dla kogoś).

16 Idź, Zbierz starszych Izraela i powiedz im: Pan, Bóg ojców waszych, ukazał mi się, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, I rzekł: odwiedziłem was i [ujrzałem], co wam się dzieje w Egipcie. (Mojżesz, zgodnie z planem lalkarzy, którzy działają w imieniu pewnego Boga, musi najpierw działać na szczyt Izraelitów, a ci z kolei wpływają na zwykłych plemion. Taktyka stosowana do dziś w celu wpływania na szerokie masy ludowe).

17 i rzekł: wyprowadzę was z ucisku egipskiego do ziemi Kananejczyków, Hetytów, Amorejczyków, Ferezejczyków, Ewejczyków i Jebusejczyków, do ziemi, gdzie płynie mleko i miód. (Obietnice satysfakcjonującego i pomyślnego życia, jednak kosztem wypędzonych Narodów. Rzeki mleczne i miodowe-to wyrażenie oznacza jako figuratywną definicję beztroskiego, swobodnego życia. Początkowo oznaczało to wyrzucanie w ogromnej liczbie jaj podczas tarła, zamiatanie produktów płciowych ryb – dojrzałych jaj i mleka – nasienia ryb. Na przykład ogromne ławice śledzia co roku nadają się na Zachodnie Wybrzeże Norwegii do tarła. Każda samica śledzia składa do 50 tysięcy jaj. Za samicami idą samce i mierzą mleko. Podczas tarła woda u wybrzeży Norwegii staje się prawie biała. Naprawdę" morze mleka…«Jeszcze! W końcu cały śledź zbliżający się do brzegów niesie ze sobą 32 miliony centów mleka i kawioru. Niesamowita ilość norweskiego śledzia jest trudna do wyobrażenia! Miód płynie z boków, uli).

18 a oni posłuchają głosu twego, a Ty i starsi Izraelscy pójdziesz do króla Egipskiego, i powiesz mu: Pan, Bóg Żydów, powołał nas; więc wypuść nas na pustynię, na trzy dni drogi, aby złożyć ofiarę Panu, Bogu naszemu. (Kierunek prowokacji niezbędny do tajnego zamiaru).

19 Ale wiem, że król Egipski nie pozwoli Ci iść, jeśli nie zmusisz go mocną ręką; (kapłan-Bóg wie, że egipski faraon nie pozwoli na to działanie-prowokację).

20 i wyciągnę rękę moją i uderzę Egipt wszystkimi cudami moimi, które uczynię wśród jego; a potem was puści. (Muszą istnieć cuda, bez nich nie ma wiary w nadprzyrodzone).

21 i dam temu ludowi miłosierdzie w oczach Egipcjan; a kiedy pójdziecie, nie pójdziecie z pustymi rękami: (poza tym, co nadprzyrodzone, jest obiecane i całkiem materialne).

22 każda niewiasta będzie błagać u swojej sąsiadki i u tej, która mieszka w domu jej rzeczy srebrne, i rzeczy złote, i szaty, a Wy ubracie nimi synów waszych i córki wasze, i owińcie Egipcjan. (Dążenie do kradzieży i kradzieży, które w starożytności, a nawet teraz, uważano za waleczność-ukraść i nie złapać: nie złapany – nie złodziej!).