Читать книгу Wanpraktyk - Andries Samuel - Страница 10

tree langsaam oor die veld –

die donker uile van verdriet

oge stom bottelglase

koppe stram sement gegiet

geen hemel hier

maar grys verwante

breek blitse kil

en woedend teen die rante

hoe los ons mekaar hier

so ver van orals

so naby nêrens

net ons en die uile en die sadness

stoksielalleen in lang wit gras

’n leeftyd wat versit

bars ’n kind die lewe in

gehael, geryp, skerfwit