Читать книгу Jomswiking. Winlandia - Bjørn Andreas Bull-Hansen - Страница 16

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki

1 Vinterblot (norw.) – zimowa uczta ofiarna; Analogicznie sommerblot (norw.) letnia uczta ofiarna (wszystkie przypisy pochodzą od tłumaczek). [wróć]

2 Skeid to jedna z klas tak zwanego langskipa, czyli „długiego okrętu”. Langskipy były głównie używane jako statki wojenne. [wróć]

3 Langhus, czyli długi dom (długość budynku była przynajmniej dwukrotnością szerokości) – rodzaj całorocznego budownictwa mieszkalnego, występującego w wielu kulturach; typowe skandynawskie langhusy w czasach wikingów miały około 10–20 metrów długości i około 5–7 metrów szerokości. [wróć]

4 Hovding (staronord. ho˛fðingi) – wódz, przywódca militarny; namiestnik króla. [wróć]

5 Knara – handlowy statek wikingów. Knary najczęściej były znacznie mniejsze niż statek podarowany Torsteinowi przez duńskiego króla. [wróć]

6 Hund (norw.) – pies. Valp (norw.) – szczeniak. [wróć]

7 Gotalandia (Götaland) – historyczna kraina w południowej Szwecji. [wróć]

8 Mówiąc o Grenlandczykach, narrator, zgodnie ze staroskandynawską tradycją, ma na myśli tamtejszych skandynawskich osadników, a nie ludność tubylczą. [wróć]

9 W mitologii nordyckiej Ginnungagap (ziejąca pustka) to bezdenna przepaść, która przed powstaniem znanego nam świata istniała między Niflheimem (królestwem lodu) a Muspelheimem (królestwem ognia). [wróć]

10 Byrding – mały statek handlowy przeznaczony do żeglugi przybrzeżnej. [wróć]

11 Ulfhednar – berserk mający zdolność przybierania postaci wilka. [wróć]

12 Drakkar – największy typ langskipów; drakkary należały do wodzów i w czasie bitwy pełniły funkcję okrętu flagowego; ich cechą charakterystyczną były mocowane do dziobnicy rzeźby przedstawiające głowy smoków. [wróć]

13 Hersir – lokalny wódz, przywódca (często bez sprecyzowanego zakresu władzy). [wróć]

14 Valandia (Valland) – w literaturze staroskandynawskiej nazwa ziem w dzisiejszej zachodniej Francji (Poitou, Bretania, Normandia). [wróć]

15 Wadmal (staroskand. vaðmál) – spilśniona gruba tkanina z owczej wełny. [wróć]

16 Wskazuje na to jego imię; godi (staroskand. goði) – lokalny wódz, naczelnik; w czasach przedchrześcijańskich odpowiedzialny również za sprawowanie kultu. Tłumaczki, zgodnie z zalecaną praktyką, zastosowały odmianę bez zmiękczającego „i” przed samogłoską końcówki. [wróć]

17 Angelika – dzięgiel litwor, arcydzięgiel litwor (Angelica archangelica L., Archangelica officinalis) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Roślina jadalna, również o zastosowaniu leczniczym, ma wiele nazw zwyczajowych i ludowych, w tym angelika. Może osiągać do trzech metrów wysokości. [wróć]

18 Wölwa – wieszczka; w mitologii staroskandynawskiej jasnowidząca olbrzymka. [wróć]

19 „Nekrospodnie” (staroskand. nábrók) miały według staroislandzkich wierzeń magiczną moc. [wróć]

20 Wetty (staronordyckie vættir, l. poj. vættr/véttr) – w folklorze skandynawskim kolektywne określenie na swego rodzaju „geniusze miejsc”, duchy żyjące w naturalnych elementach krajobrazu (np. lasach, wodospadach, skałach), a także w kurhanach oraz w pobliżu ludzkich sadyb. [wróć]

21 Ravn (staroskand. hrafn) – kruk. [wróć]