Читать книгу Светильник жизни - Борис Огнев - Страница 12

Агнём чырвоным

Зара рассыпалася,

Багровым, пурпурным

Яна залівалася.

І сіняе неба ўсё зацвяло,

І зоркі кудысьці прапалі,

Адкуль жа, зара, цябе прынясло,

Куды ж гэта зоркі папалі?

І сонца ўстае ў акрузе тваёй,

Святлом асляпляе прасторы,

А потым садзіцца, цягне за сабой

Зару, што схавала ўсе зоры.

Пярвей за сонца ўстаеш ты, зара,

Румяніш жытнёвае поле,

І светам сваім залацішся, зара,

І любіць цябе наваколле.

2004