Читать книгу Светильник жизни - Борис Огнев - Страница 17

Воды твае амываюць мясціны,

Дзе нарадзіліся мы і жывём,

Добра з табой мне праводзіць часіны,

Дзякуй, табе мы і песню спаём!

Ты, мая рэчка, заўсёды так міла,

Не, не забыць мне цябе анідзе,

Як ты мне радасць у сэрцы дарыла,

Слава тваёй крыштальнай вадзе!

Дзякуй табе, мая рэчка, у сэрцы

Ты даравала мне радасць жыцця,

Не, не забыць, як на беразе рэчцы,

Чуў я калісьці звон салаў’я.

Бачу ў дзяцінстве, крыштальныя хвалі

Ціха збягалі ў дальні парог…

Дзякуй, што мы табе песню спявалі,

Дзякуй за ўсю тваю ласку, любоў!