Читать книгу Светильник жизни - Борис Огнев - Страница 23

Жыў чалавек у вялікім палацы,

Жыў ён, не ведаў ніякага зла,

Жыў чалавек і быў заняты ў працы,

Жылі два сына – усплачэнні дабра.

Жылі яны, побач бацька трудзіўся,

Жылі яны, але час наставаў.

Адзін сын ад бацькі ўжо аддзяліўся

І спадчыну ўсю ён з сабою забраў.

Ён прыняў неразумна рашэнне,

Лепш працаваць да кагосьці б пайшоў,

Але траціў ён грошы, і раптам у кішэні

Ён нічаго ў сябе не знайшоў.

І давялося яму працаваць

Самаю чорнаю працай:

У багача свіней даглядаць,

Крошкамі ласавацца…

І пайшоў сын да бацькі дадому,

Але ўжо не як сын, а слуга,

Што далей было б – вядома,

Але бацька прасціў яго, да!

Гэты сумны ўрок засвойце,

Бо адрокшысь ад бацькі ці маці,

Вы праклён на сябе вазьмёце.

Гэты сумны ўрок успамінайце!