Читать книгу Tienerharte 2: Hartbreker - Cecilia Steyn - Страница 6

“AG HEL, STEFAN. Lyk net beter, ou!” sê Dewald terwyl hy my ’n hou teen die bo-arm gee. “Dit lyk nou al vir dae asof iemand jou room gesteel het.”

Ek rol my oë en voel hoe my wenkbroue op ’n plooi trek. Die gevoelens wat gister deur my lyf gespoel het, is verwarrend. Ciska dwaal al heeldag deur my gedagtes. Die gevoel van haar sagte vel toe sy gister my hand gevat het.

“Ek’s fine,” sê ek vir Dewald en stap yskas toe. “Ek dink dis net sooibrand.” Dis deesdae die enigste verskoning waaraan ek kan dink omdat ek altyd miserabel voel. Bekaf. Depressief. Alleen.

“Bel haar net,” sê Dewald terwyl hy die PlayStation en TV aansit.

“Wie?” vra ek verstom.

“Ek weet nie, wie jou ook al so laat lyk,” sê hy en beduie na my asof hy ’n lesing gee en ek die onderwerp van bespreking is.

Ek wonder of sy darem oukei is na die ongeluk. ’n Mens kom baie keer eers die volgende dag agter jy het eintlik beserings opgedoen. My oë gaan soos magnete na my nuwe branderplank wat in die hoek van die sitkamer staan.

Ciska het my dit sorgvuldig help uitkies nadat ek haar om verskoning gevra het oor my onnosele opmerking. Dit was lekker om haar vir paar uur te kon ontvoer en net vir myself te hê. Al was dit net vir ’n rukkie. Ek wonder wie die Tertius-vent is wat ons in JJ’s gesien het. Ten minste hou sy nie van hom nie, anders sou sy my nie as haar ou voorgestel het nie.

Ek besluit om my sus te bel en te hoor hoe dit met haar gaan, dan kan ek sommer so terloops vra oor Ciska.

“Great, daai flippen Aster101 is al weer aanlyn,” sê Dewald en sy stem ruk my terug aarde toe. Hy beduie met sy oë na die aanlyn-game. “Jy beter my kom help, sy gaan my weer uitmekaarskiet.”

Ek gooi vir eers my foon op die koffietafel en spring oor die bank se rugleuning. Ek gryp die kontrole en begin wild en wakker te skiet.

“Ouch, sy’s flippen wreed!” sê ek terwyl ek die knoppies al hoe harder druk. Die skerm voor ons is in twee verdeel. Die volgende oomblik word my helfte van die skerm bloedbelope. Sy het my sowaar van agter af bekruip en vrekgeskiet. Dewald is volgende op haar hitlist.

“O, daar blindside sy jou ook. Sy gee ’n mens nie ’n kat se kans nie. Sy is duidelik vandag in ’n slegte bui. Seker daai tyd van die maand,” sê ek vir Dewald.

“Jy besef Aster101 is waarskynlik ’n veertigjarige man wat heeldag op sy ma se rusbank sit en PlayStation speel,” sê Dewald en lag.

“Nee man, nou bederf jy dit vir my. In my verbeelding is sy ’n blonde bom met groot …” en terwyl ek nog wil beduie wat groot moet wees, begin my foon lui. Dis ’n onbekende nommer.

“Stefan Bruwer, ” antwoord ek ongeduldig.

“Stefan, hallo. Dis professor Delport hier,” sê die stem en ek wys vir Dewald hy moet die klank afsit.

“Middag, Prof,” sê ek en skuif ongemaklik op die bank rond. Ek wonder hoekom hy my sou bel. Professor Delport is my en Dewald se strafregprofessor.

“Ek val sommer met die deur by die huis in, Stefan. Ek wil jou ’n guns vra,” sê hy. Ek sit regop. “Ek het gewonder of jy nie dalk sou belangstel om die Paasvakansie vir my te kom huis oppas nie. Ons gaan Milaan toe en ek sal dit hoog op prys stel as iemand wat ek vertrou vir die week in my huis kom bly.”

Dis vreemd dat hy my sou bel. Ons ken mekaar skaars. Hoekom sal hy nou juis wil hê ek moet sy huis oppas? Professor Delport bly glo in ’n paleis in Kampsbaai. Sy vrou is ’n plastiese chirurg. Dit sal een hengse party wees as ons dit doen.

“Kan ek ’n paar vriende saambring?” vra ek met die hoop hy sal ja sê.

“Jong, ek weet nie. Hoeveel is ’n paar?” vra hy.

“Net een vriend. Prof ken kom, Dewald Malan. En my suster, Megan.” Ek kan hoor Prof druk die foon met sy hand toe. Hy praat met iemand in die agtergrond, maar ek kan nie uitmaak wat hy sê nie. Dalk moet hy eers toestemming by sy vrou kry. Dis nog ’n rede hoekom ek nie in ’n vaste verhouding wil wees nie. Ek is nie van plan om vir als wat ek in die lewe wil doen toestemming te vra nie.

“Ja, natuurlik, Stefan,” kom Prof se stem. “Ek sal dit vir jou die moeite werd maak,” bied hy verder aan.

Ek sal dit nie vir die geld doen nie, die uitsig alleen is glo die moeite werd. “Goed, dis reg, ek sal môre na klas die reëlings kom vasmaak.”

Ek en Prof maak ons gesprek klaar en ek val met my rug teen die bank se lening.

Ek wonder wat doen Ciska die Paasvakansie.