Читать книгу Op die toneel - Dana Snyman - Страница 5

Louis en twee jong ontwikkelaars sit op die braaistoep van sy huis in die Mooikloof Estate in die ooste van Pretoria. Die sterre hang flou bokant die Woodhill-inkopiesentrum in die verte.

Hulle het pas na ’n rugbywedstryd tussen die Bulls en die Crusaders oor Louis se plasmaskerm-TV gekyk. Die Bulls het gewen en hulle drink Johnnie Walker Black uit Ravenscroft-kristalglase. In die agterplaas blaf Dixie en Neo, Louis se twee opregte Siberiese huskies, vir die maan. Maar Louis maak hulle gou stil.

Eers gesels hy en die twee ontwikkelaars oor rugby, maar later, onafwendbaar, begin hulle oor die ekonomie en landsake praat: oor Zuma en Malema, oor inflasiebeheer en misdaad en die JSE, Wall Street en die Nasdaq.

Tussendeur maak Louis vuur in die Jetmaster-braaier wat heuphoogte bokant die terracottateëls geïnstalleer is. Hy braai vanaand ingevoerde Japannese Kobe-biefstuk – die kaviaar van beesvleis wat Susca, sy vrou, vir hulle by Corsini’s in Brooklyn koop.

Die gesprek raak al driftiger.

“Luister julle manne nou mooi na my,” sê Louis en vat-vat aan die Tag Heuer om sy pols. “Luister nou mooi.”

Die twee jong ontwikkelaars kyk grootoog na hom. Hulle bewonder Louis. Louis is hulle Warren Buffett en hulle Donald Trump.

Louis was hoofseun van die Hoërskool Menlopark. In 1982 was hy derde in die Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns se wiskunde-olimpiade en hy het sy BCom Rek-graad by Tukkies ge-cum.

Louis het Marthinus van Schalkwyk se foonnommer op sy selfoon.

Louis het al Tokyo Sexwale, Johann Rupert en Maria Ramos vlugtig ontmoet, en teen die muur van sy kroegie hang foto’s van hom saam met Joost, Naas, Kallie Knoetze, Brümilda van Rensburg, en Ricky Roberts, Ernie Els se caddy. Die meeste van die foto’s is op gholfdae geneem, want gholf is een van Louis se passies. Hy het op al Suid-Afrika se Top Tien-bane gespeel – en het die telkaarte gehou en laat raam as bewys daarvan. Hy beplan reeds weer vroeg in April ’n trippie af George toe om op Oubaai – Ernie het die baan ontwerp – te gaan speel. Miskien sal hy George toe vlieg. Of dalk besluit hy om Susca en die twee seuns saam te neem en die quad bikes op die waentjie te laai en sommer met die Hummer af te ry. Maar hy vermoed Susca-hulle wil eerder na die strandhuis op Ballito gaan. Hulle het ook ’n huis by die Vaaldam.

En dan is daar nog ’n huis in Woodhill, een in Silver Lakes, en twee woonstelle in Groenpunt. Maar dis bloot vir beleggingsdoeleindes. Dit verhuur hy.

Louis en die twee jong ontwikkelaars is tans besig met ’n ontwikkeling oos van Pretoria. Die muur rondom die ontwikkeling is klaar gebou en elke dag sit twee van hul agente in die Woodhill-sentrum. Meer as die helfte van die eenhede is reeds verkoop, hoofsaaklik aan eiendomspekulante. Dinge lyk uitstekend. Hulle soek net nog grond om te ontwikkel, daarom het hulle oral in die ooste van Pretoria borde opgesit wat lui: “We’re cleaning up, contact us.”

Een keer per jaar, in Junie, laai Louis vir Dixie en Neo en ’n slee in die Hummer en ry Swaziland toe om te gaan deelneem aan The South African Federation of Sleddog Sports se kampioenskap.

Louis het 3 500 RMB-aandele in sy portefeulje. Hy kom gereeld in die NG gemeente Moreletapark se kerk. Hy dra Diesel-denims, rook by geleentheid Cohiba-sigare, skiet elke jaar drie koedoes en ’n blouwildebees op ’n wildplaas naby Alldays en gaan vang gereeld forel op Dullstroom.

Louis staan op sy braaistoep en kyk oor sy glas Johnnie Walker Black na die twee jong ontwikkelaars voor hom. “Luister mooi na my,” sê hy.

Die twee laat sak hul glase en kyk stip na Louis.

“Kom ek sê julle een ding,” sê Louis. “Let’s not kid ourselves. Let’s face it: Hierdie land is moer toe, totally moer toe.”