Читать книгу Η Επιστροφή - Danilo Clementoni - Страница 10

Το ξενοδοχείο δεν ήταν βέβαια “πέντε αστέρων”, όμως γι’αυτήν που ήταν συνηθισμένη να περνά ολόκληρες εβδομάδες σε μια σκηνή στη μέση της ερήμου, ακόμα και ένα ντουζ μπορούσε να θεωρηθεί πολυτέλεια. Η Ελίζα άφησε το νερό να πέσει από ψηλά, ζεστό και αναζωογονητικό και έτριψε τον λαιμό και την πλάτη της. Το σώμα της φαινόταν να το απολαμβάνει, καθώς την διαπέρασαν μια σειρά από ρίγη ευχαρίστησης.

Καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικά είναι μερικά πράγματα, μόνο όταν τα χάσουμε.

Πέρασαν δέκα λεπτά μέχρι να αποφασίσει να βγει από το ντουζ. Ο ατμός είχε θαμπώσει τον καθρέφτη, που κρεμόταν στραβά. Προσπάθησε να τον ισιώσει, αλλά μόλις τον άφησε., επέστρεψε στην αρχική στραβή του θέση. Αποφάσισε να το αγνοήσει. Με την άκρη από την πετσέτα σκούπισε τους υδρατμούς από τον καθρέπτη και κοιτάχθηκε. Όταν ήταν λίγο πιο νέα, της προσέφεραν δουλειές ως μοντέλο ή ηθοποιό. Ίσως τώρα να είχε γίνει μια ντίβα του σινεμά ή η σύζυγος ενός πλούσιου ποδοσφαιριστή, αλλά τα πολλά χρήματα δεν την ενδιέφεραν ποτέ. Προτιμούσε να ιδρώνει, να τρώει σκόνη, να μελετά αρχαία κείμενα και να επισκέπτεται χαμένους τόπους. Η περιπέτεια ήταν πάντα στο αίμα της και τα συναισθήματα που της προκαλούσε να εντοπίζει αρχαία τεχνουργήματα ή να φέρνει στο φως αρχαία ερείπια που χρονολογούνταν πολλές χιλιετίες πριν, δεν μπορούσε να συγκριθεί με τίποτα άλλο.

Πλησίασε πολύ κοντά στον καθρέπτη και είδε αυτές τις καταραμένες ρυτίδες στις άκρες των ματιών της. Άπλωσε το χέρι της μηχανικά στο νεσεσέρ της και πήρε μια κρέμα από αυτές που “σου κόβουν δέκα χρόνια σε μια εβδομάδα”. Την άπλωσε με προσοχή σε όλο το πρόσωπο και κοιτάχτηκε προσεκτικά. Μα τι περίμενε, ένα θαύμα; Ωστόσο, το αποτέλεσμα θα γινόταν ορατό μετά από “επτά μέρες”.

Χαμογέλασε με τον εαυτό της, και με όλες τις γυναίκες που παρασύρονται από τις διαφημήσεις.

Το ρολόι, κρεμασμένο στον τοίχο πάνω από το κρεβάτι, έδειχνε 19.40. Δεν θα προλάβαινε να ετοιμαστεί σε είκοσι μόνο λεπτά.

Σκουπίστηκε βιαστικά, αφήνοντας βρεγμένα από το μπάνιο τα μακριά ξανθά μαλλιά της, και πήγε μπροστά στην ντουλάπα από σκούρο ξύλο, όπου βρισκόταν τα ελάχιστα κομψά ρούχα που είχε φέρει μαζί της. Σε άλλη περίπτωση θα μπορούσε να περάσει ώρες ατέλειωτες για να αποφασίσει ποιο ρούχο ταιριάζει καλύτερα στην περίσταση, αλλά αυτό το βράδυ δεν είχε και πολλές επιλογές. Διάλεξε, χωρίς πολύ σκέψη, ένα κοντό μαύρο φόρεμα. Ήταν πολύ κομψό, αληθινά σέξι, αλλά όχι χυδαίο, με ένα βαθύ ντεκολτέ που θα τόνιζε αρκετά το πληθωρικό της στήθος. Το πήρε και, με μια χαριτωμένη κίνηση, το άφησε επάνω στο κρεβάτι.

19:50. Παρότι γυναίκα, σιχαινόταν να αργεί στα ραντεβού.

Κοίταξε από το παράθυρο και είδε ένα σκούρο SUV, απίστευτα λαμπερό, ακριβώς έξω από την πόρτα του ξενοδοχείου. Αυτός που λογικά ήταν ο οδηγός, ένα νέο παιδί ντυμένο με ρούχα στρατιωτικά, είχε ακουμπήσει στο καπό, και γέμιζε την αναμονή καπνίζοντας νωχελικά ένα τσιγάρο.

Έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να τονίσει τα μάτια της με μολύβι και μάσκαρα, πέρασε βιαστικά μια στρώση κραγιόν στα χείλη και προσπάθησε να το απλώσει ομοιόμορφα, ενώ έβαζε, ταυτόχρονα, τα αγαπημένα της σκουλαρίκια, κάνοντας λίγη ώρα να βρει τις “τρύπες».

Στην πραγματικότητα, είχε καιρό να βγει βράδυ. Λόγω της δουλειάς της ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και, έτσι, δεν είχε καταφέρει να βρει κάποιον για σταθερή σχέση, που θα διαρκούσε περισσότερο από μερικούς μήνες. Το έμφυτο μητρικό ένστικτο που έχει μέσα της κάθε γυναίκα, και που, από μικρή, είχε φροντίσει έξυπνα να αγνοήσει, τώρα που πλησίαζε στο τέλος της γόνιμης ηλικίας, το ένιωθε όλο και πιο συχνά. Ίσως ήταν πλέον ο κατάλληλος καιρός να σκεφτεί σοβαρά την δημιουργία οικογένειας.

Έδιωξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε αυτήν την σκέψη από το μυαλό της. Έβαλε το φόρεμα και τις μοναδικές δωδεκάποντες γόβες που είχε φέρει μαζί της και άπλωσε το αγαπημένο της άρωμα στις δύο πλευρές του λαιμού της. Μεταξωτή εσάρπα, μαύρη ευρύχωρη τσάντα. Ήταν έτοιμη. Μια τελευταία ματιά για επιβεβαίωση, στον γεμάτο λεκέδες καθρέφτη που ήταν κρεμασμένος στον τοίχο δίπλα στην πόρτα, επιβεβαίωσε την άψογη εμφάνιση της. Έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό της και βγήκε με αέρα ικανοποίησης.

Ο νεαρός οδηγός, αφού επανέφερε στη θέση του το σαγόνι του, που του έπεσε βλέποντας την Ελίζα να βγαίνει από το ξενοδοχείο με αέρα μοντέλου, πέταξε το δεύτερο τσιγάρο του, που μόλις είχε ανάψει και πήγε να της ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου.

«Καλησπέρα κυρία Χάντερ. Μπορούμε να φύγουμε;», ρώτησε διστακτικά ο στρατιώτης.

«Καλησπέρα», απάντησε εκείνη, τεστάροντας το υπέροχο χαμόγελο της. «Είμαι έτοιμη».

«Ευχαριστώ που ήλθατε να με πάρετε», πρόσθεσε ενώ έμπαινε στο αμάξι, ξέροντας πολύ καλά ότι η φούστα της είχε σηκωθεί ελαφρά, επιτρέποντας στον αμήχανο στρατιώτη να δει ένα μέρος από τα πόδια της.

Πάντα της άρεσε να την θαυμάζουν.