Читать книгу Άλκηστις - Euripides - Страница 3

Α, α! Τι θέλεις, Φοίβε, εδώ τριγύρω στο παλάτι;

Τάχα ποιός είναι ο σκοπός που βρίσκεσαι εδώ γύρω;

Αν έρχεσαι το θύμα μου και τώρα να μου πάρης

σκέψου· του Άδου τους θεούς δεν πρέπει ναδικήσης,

να τους στερήσης της τιμές που είναι δίκηο νάχουν.

Δεν σ' έφτασε που εμπόδισες τον θάνατο του Αδμήτου

και που της Μοίρες γέλασες με τέτοιαν απιστία,

αλλά σε βρίσκω πάλι εδώ με τόξα και με βέλη,

για να φυλάξης τη ζωή της κόρης του Πελία,

που εδέχθη να πεθάνη αυτή για να γλυτώση εκείνος;

Ησύχασε· έχω κ' εγώ τους λόγους μου. Και έχω

μαζί μου εγώ το δίκαιον.

Αφού το δίκηο έχεις,

τι θέλουνε τα βέλη σου;

Πάντα μαζί μου τάχω

Αυτή είν' η συνήθεια.

Δεν είναι η συνήθεια·

το τόξο σου επήρες,

για να φυλάξης άδικα το σπίτι αυτό.

Με θλίβει

η συμφορά, που απειλεί αγαπημένον φίλον.

Ώστε και δεύτερον νεκρόν θέλεις να μου στερήσης;

Μήπως τον πρώτον σ' άρπαξα εγώ διά της βίας;

Μα τότε πώς ακόμη ζη και πώς στη γη γυρίζει

και όχι κάτω από τη γη στου Άδου τα παλάτια;

Σούδωκε την γυναίκα του, που πας να πάρης τώρα.

Ω, θα την πάρω βέβαια, και θα την πάω κάτω.

Πάρ' την λοιπόν και πήγαινε. Δεν ξέρω αν θα σε πείσω.

Τι να με πείσης: Αν αυτήν θα πάρω; είν' η δουλειά μου.

Όχι. Αλλά αν ήθελες για λίγο ν' αναβάλης.

Νοιώθω καλά τα λόγια σου και τι ζητείς το νοιώθω.

Τάχα θα ήτανε πολύ, ν' αφήσης να γεράση

και να την πάρης έπειτα;

Α, δεν μπορεί να γίνη

ούτε αυτό. Αδύνατον! Γιατ' η τιμές μ' αρέσουν.

Μήπως αργά ή γρήγορα δεν θα της έχης:

Όταν

πεθαίνουν νέοι, πιο πολλή είν' η τιμή για μένα.

Αλλά κι' αν πέθαινε γρηά πάλι θα τηνε θάψουν

μ' ακόμη περισσότεραις τιμαίς…

Ας είναι· βλέπω

πως τώρα με τους δυνατούς πηγαίνεις και συ, Φοίβε.

Τι είπες; Δεν το ήξερα πώς τον σοφό μας κάνεις.

Όσοι πεθαίνουν γέροντες κάτι, θαρρώ, κερδίζουν.

Ώστε το απεφάσισες; Τη χάρι δεν μου κάνεις;

Όχι· Τον χαρακτήρα μου καλά τονε γνωρίζεις.

Ω, βέβαια· είσαι εχθρός εσύ εις τους ανθρώπους

και όλοι σ' αποστρέφονται και οι θεοί ακόμη.

Λέγε ό,τι θέλεις. Βέβαια εγώ δεν θα σου κάμω

πράγμα, όπου δικαίωμα δεν έχεις να σου γίνη.

Κι' όμως αδίκως φαίνεσαι σκληρός. Χωρίς να θέλης

σε κάποιον άλλον πούρχεται θενά υποχωρήσης,

σε κάποιον άνδρα, που έρχεται στου Φέρητος το σπίτι.

Αυτόν τον στέλνει ο Ευρυσθεύς στα παγωμένα μέρη

της Θράκης, δύο άλογα ζευγάρι να του φέρη.

Αυτός θα φιλοξενηθή στου Αδμήτου το παλάτι

και μέσα από τα χέρια σου θα πάρη την γυναίκα.

Έτσι κανένας από μας δεν θα χρωστάη χάρι

σ' εσένα, και εγώ θα κάμω αυτό που θέλω

και πιο πολύ θα σε μισώ αφ' ό,τι σ' εμισούσα.

Όσα κι' αν πης τα λόγια σου πηγαίνουν στα χαμένα

και η γυναίκα σήμερα θα κατεβή στον Άδη.

Πηγαίνω τώρα με αυτό το κοφτερό σπαθί μου

να την αγγίξω. Και, καθώς πολύ καλά γνωρίζεις,

ανήκει πια εις τους θεούς του Άδου, όποιος τύχη

να του αγγίξη τα μαλλιά αυτή μου η ρομφαία.