Читать книгу Άλκηστις - Euripides - Страница 6

Αλλοίμονον! Πώς θα βρεθή διέξοδος καμμία,

ω Ζευ πατέρα, να σωθούν από την δυστυχία

οι βασιλιάδες; Άρά γε το χέρι σου θα βάλης

ή από τώρα τα μαλλιά της κεφαλής να κόψω

και μαύρα να φορέσωμε και πένθος να ντυθούμε;

Ω, φίλοι! Δεν υπάρχει πια καμμιά αμφιβολία.

Εν τούτοις όμως στους θεούς θερμά ας προσευχηθούμε

γιατί αυτοί είναι δυνατοί, κι' όλα μπορούν να κάμουν.

Ω παντοδύναμε Παιάν, εύρε εσύ τον τρόπο

ν' απομακρύνης το κακόν από αυτό το σπίτι.

Βοήθησε· βοήθησε γιατί και προ ολίγου

συ έσωσες τον Άδμητον και συ μπορείς και τώρα

και απ' αυτόν τον θάνατον, αν θέλης, να τον σώσης

και να κρατήσης την ορμή την φονική του Άδου.

Ω γυιέ του Φέρητος, εσύ· τι τύχη σε προσμένει

τώρα οπού θα στερηθής τέτοια άξια γυναίκα!

Δεν είναι τάχα άξια αυτή η δυστυχία,

ώστε ο ίδιος να σφαγής ή να πνιγής μονάχος,

αφού θα χάσης σήμερα μια τόσο αγαπημένη

γυναίκα;

Α, να έρχεται! Ο Άδμητος κ' εκείνη.

Στέναξε, γη, κι' ολόλυξε, Φεραία, γιατί τώρα

του κόσμου η καλλίτερη γυναίκα κατεβαίνει

στα σκοτεινά κ' υπόγεια παλάτια του θανάτου!

Εγώ ποτέ μου δεν θα 'πω ότι ο γάμος φέρνει

πολύ περσσότερες χαρές από της λύπες πούχει.

Και τούτο έλεγα από πριν, αλλά το λέω και τώρα,

που βλέπω την απίστευτη του Αδμήτου ατυχία.

Έπειτα απ' την απώλεια τέτοιας χρυσής γυναίκας

μία ζωή αβάστακτη θα είναι η ζωή του.