Читать книгу Laatste verzen - Gezelle Guido - Страница 24

– ’t Dondert onder grond. – De graven gapen. – ’t Splijt

een klove, die tot in de moergebinten bijt

der bergen. – Zonne en mane en sterren houdt de Dood,

– al ’t licht van dezen dag, –  geborgen in den schoot

van heure afschuwlijkheid. – Zij nadert tot den stam,

daar overwonnen, hij, die haar verwinnen kwam,

uit vrijen halze, en eer zij hem aan ’t lijf besteelt,

– bij ’t deinzen van de dood, –  zijn’ ziele aan God beveelt

en – sterft.