Читать книгу Laatste verzen - Gezelle Guido - Страница 28

Ik droome alreê van u, mijn kind,

en van de blijde dagen, de dagen

dat samen wij, en welgezind,

vliegt dagen, vliegt voorbij gezwind,

ons lief en leed gaan dragen.

Ik droome alreê van u, mijn kind,

noch late ik mij gelegen, gelegen

aan al dat aardsch en bitter smaakt,

dat ’t lijf en ’t lijf alleene raakt,

en daar de geest kan tegen.

Ik droome alreê van u, mijn kind;

gij hebt hem, doorgestreden, gestreden

den nacht dien ’s vijands booze hand

gespreid had om ’t beloofde land:

gij zijt erin getreden.

Ik droome alreê van u, mijn kind,

en ga ik langs de straten, de straten,

daar heimlijk in mijn herte weunt

’t gedacht daar al mijn hope op steunt:

God zal u mij toch laten.