Читать книгу Придет пора… (Стихи и поэмы) - Ирчи Казак - Страница 10

Къайырланып, къазабындан къумсарып,

Къатылгъанын къутгъара алмас таштюлек.

Къавгъалы гюнлер къаршы гелгенде,

Къансыкътатыр къара ерни къуш юрек.

Сыргъалы къызлар йимик сытылыр,

Сен-мен десе сыналмагъан бош юрек.

Бош юреклер дертден толгъан сонг,

Бюдюремес эр герек.

Боранлар борай къопгъан сонг,

Бурулуп башын сукъма ер герек.

Бурулуп башын сукъма ер тапмай,

Бюдюреп ишни бузгъан эрлеге,

Макътавлу эр демекден тёр герек.

Душман гёзюн, дос намусун кютмеге,

Алданмас адам жинин оьтмеге,

Адамланы тил тюбюне етмеге

Алышгъан арсланлайын зор герек.

Ойлашмай туруп сёзюм айтман деп,

Айтгъан сонг гьеч сёзюмден къайтман деп,

Киришлейин гёзден таймайгъан,

Ийленген гюл авузлу тил герек.

Тил душманны тотургъушдай сарнатып,

Тиш къаласын титиретип ачылса,

Сингирине азав биздей чанчылса,

Силкинмей чыдамагъа эр герек.

Силкинген сылыв атдай сесгенип,

Бир этгенге эки этерни эсгерип,

Биленген бекилердей эр герек.

Гече де ойлап, гюн де ойлап,

Гёзеллерден сылыв атдай бой сайлап,

Аявсуз аслам берме мал герек.

Аявсуз аслам маллагъа,

Ерин табуп биле берген къол герек.