Читать книгу Придет пора… (Стихи и поэмы) - Ирчи Казак - Страница 14

Тавда тахдай орунлум,

Тюзде къара нартлар йимик зор уллум.

Хан уллудай оьзден атын уллу этген,

Халипадай халкъны артындан иертген,

Орус пача Шамилибиз къолгъа алды

Къуни тавгъа аслам уллу юрт салды,

Юрт салмады къайгъы булан дерт салды.

Дертленген юреклери талавлу

Сыйдан тюшдю ойболатлар къылавлу

Кёклени зырыллагъан чыгъыдай,

Биз къалгъанбыз гёзьяш кепмей йылавлу

Къара халкъны отун, сувун, агъачын

Бу пачалыкъ алып къойгъан тюгюлмю?

Бу пачалыкъ энни бизге нетмеди?

Къаршы туруп таймай къылыч урсакъда,

Бу пачалыкъ тюгесмеди, битмеди.

Кюрлюк гетип бу гьалиги заманда

Темтирешген яхшы булан яман да.

Бу ёюлгъур дин душманны зулмусу

Ойлагъангъа ой тюгюлмю гьаманда?

Тавлагъа дёрт дёгерчик мингенли,

Тавларда тах деп тюбек атылмай,

От-гюллеси солдатына батылмай.

Бу пачаны элге сорап иши ёкъ,

Бугъар къаршы гьеч чыгъажакъ гиши ёкъ.

Ишлени этмейгенни эл булан

Эл жыйылып гёмме герек бел булан.