Читать книгу Придет пора… (Стихи и поэмы) - Ирчи Казак - Страница 6

Чабувуллар алды къылычлы,

Къылычлар ерге чапса оьтерми?

Тюбюндеги аргъумагъын берсе де,

Атолу бийге къуллукъ этерми?

Сабур тюбю сари алтын,

Сабургъа зат етерми?

Алгъасагъан гишини иши онг болмас,

Бармакъларын хапгъан булан сонг болмас.

Ярлылагъа гюн чыкъмас,

Янгызлагъа танг болмас.

Бола бусанг батыр булан къурдаш бол,

Ол батырда сенден аяр жан болмас.

Осаллар булан къурдаш болма чы.

Къыйын гелген сени гюнюнгде

Ол осаллар сагъа гелип ян болмас.

Эренлер тарымасдай иш гелсе,

Ат гётермес авур намус иш гелсе,

Ашналар булан ювукъ сырдашны

Ашгереге салма сюйсенг, къара чы.

Къурдашларынг сени ишинге чалышмас,

Къувунларда янсыз гёрсе болушмас;

Тыгъырыкъда сагъа не демес,

Къардашларынг сени ишинге юдамас.

Самалардан саллар созулмас,

Сабурланы иши санда бузулмас.

Яманлар явда язылмас,

Ягъалашгъан сени гюнюнгде

Къардашларынг баш-башына тозулмас.

Чапгъанда яман чюй алмас,

Чагъылышгъан сени гюнюнгде,

Къардашларынг бир сени учун уялмас.