Читать книгу Fraszki - Jan Kochanowski - Страница 94
Księgi pierwsze O żywocie ludzkim
ОглавлениеWieczna Myśli[103], któraś jest dalej niż od wieka,
Jesli cię też to rusza, co czasem człowieka,
Wierzę, że tam na niebie masz mięsopust prawy[104]
Patrząc na rozmaite świata tego sprawy.
Bo leda co wyrzucisz, to my, jako dzieci,
W taki treter, że z sobą wyniesiem i śmieci.
Więc temu rękaw urwą, a ten czapkę straci;
Drugi tej krotochwile i włosy przypłaci[105].
Na koniec niefortuna albo śmierć przypadnie,
To drugi, choćby nierad, czacz porzuci snadnie.
Panie, godno li, niech tę rozkosz z Tobą czuję:
Niech drudzy za łby chodzą, a ja się dziwuję.
103
Wieczna Myśli — filozoficzne określenie Boga, obojętnego na sprawy doczesne.
104
mięsopust prawy — prawdziwe widowisko karnawałowe (zapustne), w czasie którego między gawiedź uliczną rzucano przysmaki, co wywoływało bójki.
105
krotochwile i włosy przypłaci — zabawę przypłaci włosami wydartymi mu w bójce.
