Читать книгу Kuracja witaminą D3 w wysokich dawkach - Jeff T. Bowles - Страница 10

Od 25 lat zajmuję się zagadnieniami związanymi ze zdrowiem, ewolucją i procesem starzenia, opracowując nowe koncepcje i teorie. Jedna z nich powstała, gdy analizowałem temat diety niskokalorycznej i jej wpływu na długość życia. Zastanowiło mnie, jaki ma sens – z ewolucyjnego punktu widzenia – wydłużanie życia głodujących osobników? Mój wniosek brzmi następująco: z uwagi na ciągłość gatunku. Dzięki temu po okresie głodu jest szansa, że przynajmniej jedna para będzie jeszcze w stanie spłodzić potomstwo.

Dieta niskokaloryczna nie tylko hamuje proces starzenia większości organów (wstrzymuje też procesy rozrodcze, gdyż mogłyby być śmiertelne w skutkach dla matki i potomstwa), ale wręcz odmładza (takie przynajmniej były wyniki badań na myszach i szczurach). Pierwszy eksperyment z głodującymi szczurami przeprowadził w 1933 r. Clive McCay, a wyniki jego eksperymentu zostały opublikowane w „Journal of Nutrition” i są dostępne w internecie. Od tego czasu wykonano wiele innych badań potwierdzających związek między niskokaloryczną dietą a wydłużeniem życia.

Naturalnie następne pytanie, jakie sobie zadałem, brzmiało: jaka jest najczęstsza przyczyna wywołująca głód? Oczywiście – susza. Susze poprzedzają i wywołuj głód, trwają także dłużej niż okresy głodu.

Mój szczur Matuzalem

Jeżeli jest związek między głodowaniem a wydłużeniem życia, to logiczne wydaje się, że susza powinna jeszcze silniej i wyraźniej wpływać na wydłużenie życia. Postanowiłem sprawdzić tę teorię w praktyce.

Dwóm szczurom racjonowałem dostęp do wody, podczas gdy 8 pozostałych (z grupy kontrolnej) miało do niej nieograniczony dostęp. Jeden z tych dwóch szczurów żył 47 miesięcy, dłużej niż jakikolwiek szczur poddany diecie niskokalorycznej (zanotowany rekord długości życia to 45 miesięcy), a większość szczurów z grupy kontrolnej – do 23 miesięcy.

Osoby zainteresowane tym eksperymentem odsyłam do mojego nagrania wideo opublikowanego na stronie: www.youtube.com/watch?v=skLVAQgWx60&feature=youtu.be. Nagranie można także odnaleźć, wpisując w wyszukiwarkę hasło Jeffbo7777. Informację tę podaję na dowód tego, że swoje teorie sprawdzam i potwierdzam doświadczalnie.

Amerykański Narodowy Instytut Zdrowia (NIH, National Institute of Health) uruchomił swego czasu „Projekt Matuzalem” (ang. Methuselah Project). Prowadzący go zachęcają do zgłaszania sugestii i pomysłów, które pomogą wyhodować długowiecznego gryzonia i przyczynią się do badań nad wydłużeniem ludzkiego życia. Przedstawiłem zatem moje doświadczenia ze szczurami przyjmującymi ograniczone ilości wody. Odpowiedź szefa badań brzmiała: „Bardzo ciekawe, ale nie możemy przeprowadzić takiego doświadczenia, bo odwodnienie jest bardzo niezdrowe”. Najwyraźniej do tego „naukowca” nie dotarło, że mój szczur ustanowił rekord żywotności. Sam pomysł ograniczenia spożycia wody wywołał w jego umyśle alarm. Potwierdza to, niestety, moją tezę – obecny stan środowisk naukowych jest kiepski.

Wyniki mojego eksperymentu przedstawiłem także kilku specjalistom zajmującym się problematyką procesu starzenia. Na wszelkie sposoby starali się dowieść, dlaczego nie zasługuje on na uwagę. Mieli ułatwione zadanie o tyle, że eksperyment przeprowadziłem w warunkach domowych, a nie laboratoryjnych, a badania prowadziłem tylko na 2 osobnikach. To, że jeden z nich ustanowił rekord długości życia, okazał się dla tych naukowców bez znaczenia!