Читать книгу Ifigenio en Taŭrido - Johann Wolfgang von Goethe - Страница 5

Vi havas nubojn, ho savantino,

Por kovri senkulpajn persekutatojn

Kaj per la vento ilin forporti

De la fera kruela fatalo,

Trans la maron, trans multajn landojn

Ilin forporti, kien vi volas.

Vi estas saĝa, la estontaĵon

Kaj la pasintaĵon vi konas precize;

Via rigardo gardas la viajn,

Kiel via lumo, la vivo de l’ noktoj,

Gardas kaj regas tutan la teron.

Miajn manojn detenu de sango!

Benon kaj pacon neniam ĝi donas;

Kaj la fantomo de mortigito

En horoj malĝojaj de la mortiginto

Lin atakas kaj lin turmentas.

Ĉar la senmortuloj amas la homojn,

La bonajn gentojn kaj generaciojn,

Kaj ili volonte longigas la vivon

De mortemulo, kaj ili volonte

Al li ebligas ĝui kelktempe

Kune kun ili la ĝojan vidon

De propra ilia eterna ĉielo.