Читать книгу Polacy są najlepsi. Wspomnienia kanadyjczyka z Dywizjonu 303 - John A. Kent - Страница 11

Choć cała kariera lotnicza Johna Kenta była niezwykła, to najlepiej jest znany z funkcji dowódcy eskadry w legendarnym polskim Dywizjonie 303, kolejnym wcieleniu Eskadry Kościuszkowskiej, którego historia została opisana przez Stanleya Clouda i Lynne Olson w ich książce Sprawa honoru. Tych kilka tygodni lata 1940 roku to czas, w którym dokonał się głęboko go przekształcający rytuał przejścia. Jego wiedza, umiejętność zachowania spokoju, a także niejednoznaczny status człowieka będącego zarówno „swoim”, jak i „obcym”; wszystkie te czynniki zadecydowały o roli, jaką mój ojciec odegrał w tym szczególnym momencie historii. Ale walka wymagała od niego znalezienia sposobów na stłumienie znaczących aspektów jego własnej natury.

Historia decydującego być może wkładu Polski w zwycięską Bitwę o Anglię urzekła brytyjską publiczność, zwłaszcza gdy dobiegła końca radziecka dominacja w Polsce. Środkiem do tego stały się produkcje filmowe, m.in. film dokumentalny, wyprodukowany przez stację Channel 4 jako jeden z odcinków serii Bloody Foreigners (Cholerni cudzoziemcy), zatytułowany The Untold Battle of Britain (Nieopowiedziana Bitwa o Anglię), oraz niedawny film Tomasza Magierskiego 303. W przemówieniu wygłoszonym w 2015 roku podczas uroczystości pod Pomnikiem Lotników Polskich w Northolt przewodniczący Komitetu Pomnika Ryszard Kornicki powiedział:

Często mówi się, że Wielka Brytania była w swej „najlepszej godzinie” sama. Ale to nie jest cała prawda. Nadal miała jednego sojusznika, związanego traktatem, którego rząd i siły zbrojne jako jedyne stanęły z nią ramię w ramię w walce na rzecz wspólnego dobra. Była nim Polska. Jedyny kraj w Europie, który był okupowany przez Niemców, ale nigdy się nie poddał, nigdy nie podpisał zawieszenia broni, nigdy nie zrezygnował z walki, w kraju ani za granicą, przez sześć długich lat.

Jednak zanim Polacy przystąpili do bitwy, brytyjskie dowództwo zakładało, że polscy piloci są gorsi od ich własnych, bo morale mają zdruzgotane po tak szybkiej klęsce we własnej ojczyźnie. W tym czasie mój ojciec po prostu przyjął oficjalną postawę RAF-u wobec nieznanych nowych przybyszów. W swoim dzienniku pod datą 22 lipca 1940 roku, po odwiedzeniu bazy myśliwskiej RAF Northolt, pisze: „Chłopaki mówią, że nadchodzi tu polski dywizjon. Sądzę, że będą trochę dzicy i mętni. Obawiam się, że będzie z nimi spory problem przez radio, chyba że mówią dość dobrze po angielsku”.

25 lipca, kiedy dowiedział się, że dostał przydział do polskiego dywizjonu, nie wiedział, jak zareagować: „Nie mówię po polsku i jestem z tym wszystkim trochę w kropce. Chłopaki mają z tego niezły ubaw i właśnie głośno się śmieją”.

Treść dostępna w pełnej wersji eBooka.

1 Distinguished Flying Cross (ang.) – Zaszczytny Krzyż Lotniczy; brytyjskie odznaczenie wojskowe, przyznawane od 1918 roku lotnikom Royal Air Force oraz żołnierzom pozostałych rodzajów sił zbrojnych, a także państw sojuszniczych, za czyny męstwa, odwagi lub poświęcenia w czasie aktywnych działań w powietrzu przeciwko nieprzyjacielowi – przyp. red. (pozostałe przypisy zamieszczone w książce pochodzą od tłumacza, chyba że zaznaczono inaczej).

2 The Few (ang.) – Ci Nieliczni; tradycyjne określenie pilotów myśliwskich uczestniczących w Bitwie o Anglię, wywodzące się od sławnego cytatu z przemówienia Winstona Churchilla: „Nigdy w dziejach ludzkich konfliktów tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym” – przyp. red.

3 W. Szekspir, Jak wam się podoba, akt II, scena VII.

4 Cinderella (ang.) – Kopciuszek.

5 Dumpy (ang.) – przysadzisty, pękaty.

6 Neologizm wymyślony przez Kenta, w wolnym tłumaczeniu „miszcz oszukańczatorstwa”.

7 „Royal Canadian Air Force Journal” – branżowe czasopismo Królewskich Kanadyjskich Sił Powietrznych.